This HTML5 document contains 1381 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Subject Item

dbr:Old_Church_Slavonic

rdf:type

wd:Q853614 yago:WikicatExtinctSlavicLanguages wd:Q11028 wd:Q7184903 owl:Thing yago:WikicatExtinctLanguagesOfEurope wd:Q34770 wd:Q35120 dbo:Language yago:Abstraction100002137 yago:Communication100033020 wd:Q315 yago:Language106282651 wd:Q17376908 yago:WikicatLanguagesOfEurope dbr:Language schema:Language wd:Q20811739 yago:WikicatExtinctLanguages yago:WikicatLanguages yago:WikicatMedievalLanguages wd:Q488383 yago:WikicatSlavicLanguages yago:WikicatSouthSlavicLanguages umbel-rc:Language

rdfs:label

Slavono Antigo eslavo eclesiástico 教会スラヴ語 Oudkerkslavisch 古代教会スラヴ語 교회 슬라브어 Kirchenslawisch Język staro-cerkiewno-słowiański Língua eslava eclesiástica Lingua slava ecclesiastica Староцерковнослов'янська мова Церковнослов'янська мова Старославянский язык سلافونية كنسية قديمة Antiguo eslavo eclesiástico Old Church Slavonic Eslau eclesiàstic Církevní slovanština Język cerkiewnosłowiański Fornkyrkoslaviska Antic eslau Bahasa Slavonia Gerejawi Kuno Staroslověnština Antzinako eliza-eslaviera Slavon d'église 古教會斯拉夫語 고대 교회 슬라브어 Kyrkslaviska 教會斯拉夫語 Kerkslavisch Malnovslava lingvo Lingua slava ecclesiastica antica Παλαιά εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα Церковнославянский язык سلافونية كنسية Altkirchenslawische Sprache Vieux-slave Eslavo eclesiástico Altkirchenslawisch Bahasa Slavonia Gerejawi

rdfs:comment

Se conoce como eslavo, eslavón o eslavo eclesiástico (црькъвьнословѣньскъ ѩзыкъ [crĭkŭvĭnoslověnĭskŭ językŭ]; en búlgaro, църковнославянски език [tsărkovnoslavyanski ezik]; en checo, církevní slovanština; en macedonio, старословенски јазик [tsrkovnoslovenski jazik]; en polaco, cerkiewnosłowiańszczyzna; en ruso, церковнославя́нский язы́к [tserkovnoslavyánskiy yazýk]; en serbio, црквенословенски језик [crkvenoslovenski jezik]; en ucraniano, церковнослов'янська мова [tserkovnoslov'iáns'ka mova]) a la lengua litúrgica de la Iglesia ortodoxa búlgara, rusa, serbia, viejos creyentes y otras Iglesias ortodoxas eslavas. Históricamente, proviene del antiguo eslavo eclesiástico, adaptando su pronunciación y ortografía y reemplazando algunas palabras y expresiones difíciles por sus correspondencias ve L'antic eslau, també conegut com a antic eslau eclesiàstic, antic búlgar o eslavònic, va ser la primera llengua eslava literària, basada en el dialecte eslau de la regió de Tessalònica, i emprada al segle ix pels germans romans d'Orient Ciril i Metodi, que el van utilitzar per a la traducció de la Bíblia i altres textos antics eclesiàstics grecs, i per a alguns dels seus propis escrits. Va exercir un gran paper en la història de les llengües eslaves i va servir de base i model per a l'eslau eclesiàstic, llengua litúrgica d'algunes esglésies ortodoxes o d'altres esglésies cristianes de ritu bizantí. El text més extens que es conserva en aquesta llengua es troba en el Codex Suprasliensis. Церковнослов'я́нська мо́ва або церковнословенська мо́ва чи церковна словенська мо́ва (црькъвьнословѣньскъ ѩꙁꙑкъ) — літургійна мова, південнослов'янська мертва писемно-літературна мова, що виникла на базі староцерковнослов'янської мови під впливом живих (розмовних) слов'янських мов. Розрізняють місцеві різновиди (ізводи) церковнослов'янської мови: східнослов'янський (київський), болгарський, македонський, сербський, хорватський глаголичний, чеський, румунський. Вплив розмовних мов на староцерковнослов'янську мову відбився вже в пам'ятках X-XI століть. Slavono — speco de antikvbulgara lingvo kiu estis prilaborita en skriba formo de fratoj Cirilo kaj Metodo en 863 por diservaj bezonoj. Nune estas uzebla en ortodoksisma diservo en Rusio, Belorusio, Ukrainio, Serbio, Bulgario; malofte oni uzis ĝin en katolikisma diservo en Ĉeĥio kaj Kroatio. En landoj kie oni uzis Slavonon, ofte sub influo de naciaj lingvoj aperis variantoj de la lingvo. Nuntempe pli disvastigata estas tiel nomata "sinoda" varianto, kiun uzadas en diservo Rusa Ortodoksa Eklezio. Le vieux-slave ou vieux-bulgare est la plus ancienne langue slave qui soit attestée. Contrairement à une idée reçue, c'est l'ancêtre non de toutes les langues slaves (rôle tenu par le proto-slave) mais du bulgare et du macédonien actuels. C'est donc une langue slave méridionale, qui s'écrivait initialement au moyen de l'alphabet glagolitique, imaginé par les missionnaires byzantins Cyrille et Méthode. Bahasa Slavonia Gerejawi Kuno atau bahasa Slavonik Gerejawi Kuno, juga dikenal sebagai bahasa Bulgaria Kuno, atau bahasa Makedonia Kuno (tidak berkaitan dengan bahasa Helenik Makedonia), adalah Slavia pertama. Bahasa ini berdasarkan pada dialek Slavia yang dulu digunakan di daerah Thessalonika. Dialek tersebut dibakukan oleh orang misionaris dari Yunani Bizantium, Santo Cyril dan Methodius, yang menggunakannya demi tujuan penerjemahan Injil dan teks keagamaan Yunani Kuno, serta sejumlah tulisan mereka sendiri. Als Altkirchenslawisch oder Altslawisch oder Altbulgarisch (Eigenbezeichnung словѣньскъ ѩзыкъ, transliteriert slověnьskъ językъ ‚slawische Sprache‘) bezeichnet man die älteste slawische Schriftsprache, die seit 860 entwickelt bzw. festgehalten wurde und aus der gegen Ende des 11. Jahrhunderts verschiedene Varietäten des Kirchenslawischen hervorgegangen sind. Het Kerkslavisch (славе́нскїй ѧ҆зы́къ, slavenskii ęzykŭ) is de liturgische taal van de Slavische oosters-orthodoxe en oosters-katholieke kerken. Het huidige Kerkslavisch is voortgekomen uit het Oudkerkslavisch, wat gebaseerd was op een oud Zuidslavisch (Macedonisch-Bulgaars) dialect, en kent verschillende lokale varianten (zogenoemde redacties). De taal wordt geschreven met het cyrillische alfabet en wordt enkel als gebruikt. L'eslau eclesiàstic (en búlgar: църковнославянски език [tsarkovnoslavianski ezik]; en bielorús: царкоўнаславянская мова [tsarkounaslaviànskaia mova]; en rus: церковнославянский язык [tsierkovnoslaviánskii iazík]; en ucraïnès: церковнослов'янська мова [txerkovnoslovianska mova]) és com es coneix l'idioma litúrgic de l'Església Ortodoxa búlgara, russa, sèrbia i altres esglésies ortodoxes eslaves. Històricament, aquesta llengua prové de l'antic eslau, adaptant la seva pronunciació i ortografia i reemplaçant algunes paraules i expressions difícils per llurs corresponents vernacles. Lo slavo ecclesiastico antico, chiamato anche paleoslavo, staroslavo, o antico bulgaro è una lingua slava meridionale letteraria, sviluppata nel IX secolo da due missionari bizantini, Cirillo e Metodio. Non va confuso con il protoslavo, ricostruzione teorica della precedente lingua comune di tutti gli Slavi, non scritta e di conseguenza senza una letteratura. Va distinto inoltre dalla lingua slava ecclesiastica più recente, versione in parte avvicinata alle lingue slave moderne. Церковнославя́нский язы́к — традиционный славянский язык богослужения, употребляемый Православной церковью в Болгарии, Сербии, Черногории, Северной Македонии, Польше, Белоруссии, на Украине и в России, а также отчасти в Молдавии, Словакии и Чехии (исторически также в Валахии). В большинстве церквей используется наряду с национальными языками. Церковнославянский является кодифицированным вариантом старославянского языка. Старославянский язык представлял собой древнейший известный письменный славянский язык[страница не указана 471 день]. La Malnovslava lingvo, ankaŭ nomata la slavona, la malnova bulgara aŭ la malnova makedona, estis la unua skribita slava lingvo kiu, baziĝinte sur la slava dialekto de Tesaloniko, estis uzita de la grekaj sanktuloj Cirilo kaj Metodo, kiuj tradukis la Biblion, aliajn ekleziajn malnovajn grekajn tekstojn, kaj siajn tekstojn mem en la malnovslava. Ĝi estis tre grava por la historio de la slavaj lingvoj kaj por postaj ekleziaj slavaj tradicioj, inkluzive de Slavono, kiuj baziĝas sur ĝi. El antiguo eslavo eclesiástico (ѩзъікъ словѣньскъіи) fue un idioma del grupo de lenguas eslavas meridionales y la primera lengua eslava con carácter literario, desarrollada a partir del dialecto eslavo de Salónica por los misioneros bizantinos del siglo IX, santos Cirilo y Metodio. Lo utilizaron para traducir la Biblia, concretamente la Septuaginta, y otros textos del griego y para algunos escritos propios. Ha desempeñado un papel fundamental en la historia de las lenguas eslavas y evolucionó para convertirse en el eslavo eclesiástico, todavía en uso en la liturgia de algunos cristianos ortodoxos y católicos de rito oriental. Le slavon d'église, également appelé slavon liturgique, est la principale langue liturgique de l'Église orthodoxe dans les pays de langue slave (l'autre langue liturgique majeure des Églises orthodoxes non slaves étant le grec). Elle est issue du vieux-slave. Církevní slovanština je liturgický a používaný slovanskými pravoslavnými a řeckokatolickými církvemi; zapisuje se cyrilicí. Není jednotným jazykem, užívá se v několika tzv. redakcích. V současné češtině je „církevní slovanština“ standardní označení pro nejstarší slovanský jazyk dochovaný v textech z 10. a 11. stol., který měl status odpovídající dnes jazyku spisovnému. Do 80. let 19. století neměla čeština pro tento jazyk obecně přijímané pojmenování. Vznik označení „církevní slovanština“ je třeba vidět v širších souvislostech. Na žádost velkomoravského knížete Rostislava (Rastislava) o misii vytvořili ještě před misií bratři Konstantin (pozdějším mnišským jménem Cyril) a Metoděj, rodilí Řekové ze Soluně, staroslověnštinu. Jazyk vytvořili pro svou misijní a vzdělávací činnost na Velké Mor Kirchenslawisch ist eine traditionelle Liturgiesprache, die in den slawischsprachigen Ländern von den orthodoxen Kirchen und den katholischen Ostkirchen verwendet wurde oder, in den slawischen orthodoxen Kirchen, verwendet wird. Sie entstand im Rahmen der Slawenmission durch Kyrill und Method und war bis in die Neuzeit die wichtigste slawische Literatursprache. Die am besten untersuchte Variante des Kirchenslawischen ist das Altkirchenslawische. السلافونية الكنسية (أو السلافونية الكنسية الحديثة للتمييز بينها وبين السلافونية الكنسية القديمة) هي لغة سلافية محافظة تستخدم في المذهب الأرثوذكسي الشرقي في كنائس عدة بلدان مثل الكنيسة البلغارية والبولندية والروسية والصربية والمقدونية، بالإضافة إلى أنها استخدمت في الماضي في رومانيا، كما أنها تستخدم حالياً في عدة كنائس أخرى غير معترف بها على نطاق واسع مثل بعض الكنائس في مونتينيغرو وروسيا والولايات المتحدة. Η Παλαιά Εκκλησιαστική Σλαβονική (словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ, slověnĭskŭ językŭ), γνωστή και ως παλαιά βουλγαρική, ήταν η πρώτη λογοτεχνική σλαβική γλώσσα, που βασίστηκε στην παλαιά σλαβική διάλεκτο της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης, και χρησιμοποιήθηκε από τον 9ο μ.Χ. αιώνα από τους δύο Έλληνες αδελφούς, Βυζαντινούς ιεραποστόλους, Κύριλλο και Μεθόδιο, για την μετάφραση της Αγίας Γραφής και άλλων αρχαίων ελληνικών εκκλησιαστικών κειμένων, και για κάποια δικά τους κείμενα, για να διδάξουν τον χριστιανισμό στη Μοραβία (σημερινή Τσεχία) όταν τους κάλεσε εκεί ο ηγεμόνας τους ο το έτος 863. Έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στην ιστορία των σλαβικών γλωσσών και αποτέλεσε βάση και πρότυπο για τις μετέπειτα παραδόσεις, όπου η Εκκλησιαστική Σλαβονική χρησιμοποιείται ως λειτουργική γλώσσα μέχρι σήμερα από 教会スラヴ語（きょうかいスラヴご）は古代教会スラヴ語が東・南スラヴ語世界に広がった後、各地の口語を反映して成立した文章語の総称。地方ごとの変種は「クロアチア教会スラヴ語」「マケドニア教会スラヴ語」「ブルガリア教会スラヴ語」「セルビア教会スラヴ語」などと呼ばれる。 東ヨーロッパ諸国（ブルガリア、ポーランド、チェコ、スロバキア、ロシア、ベラルーシ、セルビア、モンテネグロ、ボスニアヘルツェゴビナ、北マケドニア、ウクライナ、スロベニア、クロアチアなど）の正教会では、現在でも典礼言語として使われている。 O eslavo eclesiástico (também eslavônico eclesiástico) é a língua litúrgica das igrejas ortodoxas eslavas, como a Igreja Ortodoxa Russa e a Búlgara, como também de grupos derivados desta que não estão em comunhão com a Igreja, como a Igreja Greco-Católica Ucraniana, a Igreja Latina na Croácia e a Igreja Ortodoxa Macedônia. Também foi o idioma litúrgico da Igreja Ortodoxa na Valáquia e na Moldávia até o fim do século XVII, quando conflitos políticos levaram a Igreja a começar a substituí-lo pela língua romena. 教會斯拉夫語（Славе́нскїй ѧ҆зы́къ，保加利亞語：църковнославянски език，馬其頓語：црковнословенски јазик）為保加利亞正教會、北馬其頓正教會、俄羅斯正教會、塞爾維亞正教會與其它的禮拜儀式語言。 O antigo eslavo eclesiástico, também conhecido como antigo eslavônico eclesiástico, búlgaro antigo ou macedônio antigo foi a primeira língua eslava literária. Baseada no antigo dialeto eslavo falado na região de Tessalônica, usado pelos missionários bizantinos São Cirilo e São Metódio nas suas traduções da Bíblia e de outros textos eclesiásticos gregos, desempenhou um papel crucial na história dos idiomas eslavos, e serviu como base e modelo para as tradições posteriores do eslavo eclesiástico, que é usado até hoje como língua litúrgica por algumas igrejas ortodoxas e greco-católicas dos povos eslavos. Język staro-cerkiewno-słowiański, język scs., język starosłowiański ( ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ ⰧⰈⰟⰊⰍⰟ / словѣ́ньскъ ѩꙁꙑ́къ) – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku, oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki). Język staro-cerkiewno-słowiański i jego następca – język cerkiewnosłowiański wywarły duży wpływ na rozwój kultury Słowian oraz południowo- i wschodniosłowiańskich języków literackich. Fornkyrkoslaviska, fornslaviska, fornmakedonska eller fornbulgariska (ISO 639 alpha-3, chu) är det äldst kända slaviska skriftspråket och skrevs ursprungligen med det glagolitiska alfabetet. Det utvecklades på grundval av den sydslaviska makedonska dialekten i och omkring nuvarande Thessaloniki i Makedonien av missionärerna Kyrillos och Methodios på 800-talet men påverkades även av flera andra slaviska dialekter från de områden där de två missionärerna och deras lärjungar var verksamma. De använde det för att översätta Bibeln och andra texter från koine och för en del originalskrifter. Fornkyrkoslaviskan spelade en stor roll i de slaviska språkens historia och utvecklades till kyrkslaviska, som fortfarande används som liturgiskt språk av vissa slaviska ortodoxa kyrkor. 고대 교회 슬라브어(古代敎會-語, Old Church Slavonic, ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ, словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ)는 슬라브어의 가장 오래된 문어(文語)로, 현대 슬라브어 문장어의 전신에 해당하는 언어이다. 현재의 슬라브어들과 공통점이 모어인 만큼 매우 많다(문자 제외). 현재는 사멸한지 오래되어 사어로서 슬라브어권 정교회 성당에서 성경을 읽거나 기도를 드릴때만 일부 제한적으로 사용되고 있는 상태이다. Староцерковнослов'я́нська мова (староцерковноболгарська, давньоболгарська, староболгарська, старомакедонська, старослов'янська, церковнослов'янська мова) — церковна мова, найстарша літературна мова слов'ян. Заснована на солунсько-македонському діалекті староболгарської мови. Існувала як літературна мова близько 60 років (до смерті учнів солунських просвітників Костянтина і Мефодія). Нині мертва мова. Староцерковнослов'янську не слід плутати із сучасною церковнослов'янською, а також з іншими стародавніми слов'янськими мовами — давньоруською і праслов'янською. Старославя́нский язы́к (сло̀вѣньскъ ѩзꙑ́къ) — первый славянский литературный язык, основанный на диалекте славян, живших в IX веке в окрестностях города Солуни (восточная группа южнославянской ветви праславянского языка). Письменность разработана в середине IX века братьями-просветителями Кириллом и Мефодием. В IX—XI веках являлся литературным языком большинства славянских народов и оказал влияние на формирование многих молодых тогда славянских языков. В качестве алфавита для старославянского языка использовались глаголица и кириллица. С самого начала старославянский был языком книжно-литературным и никогда не использовался в качестве средства бытового общения. Old Church Slavonic or Old Slavonic (/sləˈvɒnɪk, slæˈ-/) was the first Slavic literary language. Historians credit the 9th-century Byzantine missionaries Saints Cyril and Methodius with standardizing the language and using it in translating the Bible and other Ancient Greek ecclesiastical texts as part of the Christianization of the Slavs. It is thought to have been based primarily on the dialect of the 9th-century Byzantine Slavs living in the Province of Thessalonica (in present-day Greece). Antzinako eliza-eslaviera (словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ, slověnĭskŭ językŭ), antzinako bulgariera ere deitua, lehenbiziko eslaviar hizkuntz literarioa izan zen. Zirilo eta Metodio, IX. mendeko bizantziar misiolari kristauek estandarizatu zuten, eta hizkuntz honetara itzuli zituzten Biblia eta liturgiako beste testu batzuk. Horretarako Tesalonikatik hurbil mintzatzen zen Mazedonieran oinarritu ziren, eta idazteko alfabeto glagolitikoa asmatu zuten. X. mendetik aurrera, alfabeto zirilikoak glagolitikoa ordeztu zuen. Kyrkslaviska eller kyrkoslaviska är ett liturgiskt språk som används inom vissa ortodoxa kyrkor i länder där slaviska språk talas, av vilka den rysk-ortodoxa är den största. Språket är ett modernare stadium av fornkyrkoslaviskan, som skapades av missionärerna Kyrillos och Methodios och deras medhjälpare på 800-talet. Detta språk är i sin tur det äldsta slaviska skriftspråk man känner till. Kyrillos och Methodios använde det för att översätta Bibeln, samt en del andra religiösa texter, från koine. Kyrkoslaviskan har även fungerat som fram till cirka 1800. Idag betraktas det som ett i princip dött språk som endast används liturgiskt. I samband med helgonförklaringarna av nya martyrer som gjorts i Ryssland alltsedan sen Sovjettid skrivs dock idag hymntexter på kyrkoslaviska i en omfattning s Staroslověnština neboli stará církevní slovanština je nejstarší slovanský spisovný jazyk. Spisovná norma vznikla na základě nářečí používaného v okolí Soluně v 9. století. S určitými změnami se používá pod názvem církevní slovanština dodnes, ne už však jako živý jazyk, nýbrž jako bohoslužebný jazyk církví byzantského obřadu (řeckokatolická, pravoslavná). Staroslověnským jazykem a písemnictvím se zabývá vědní obor nazývaný . 古教會斯拉夫語（ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ ⰧⰈⰟⰊⰍⰟ，словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ，slověnĭskŭ językŭ）也被称为古保加利亞語、古馬其頓語、古斯拉夫語，它是斯拉夫语族最早的的书面语，后来演進成為教會斯拉夫語。古教会斯拉夫语在斯拉夫語言的歷史上扮演了重要的角色，它现在在斯拉夫民族的一些東正教會與東儀天主教會中仍然被使用為禮拜儀式語言。 إن اللغة السلافونية الكنسية القديمة والسلافية الكنسية القديمة وتختصر (OCS) أو словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ، slověnĭskŭ językŭ كانت أول لغة سلافية أدبية، وتطورت بحلول القرن التاسع حين جاء المبشرون الإغريق البيزنطيون مثل كيرلس وميثوديوس اللذين يُنسب إليهما توحيد معايير اللغة واستخدامها لترجمة الكتاب المقدس وغيرها من النصوص الكنسية الإغريقية القديمة باعتبارها جزءًا من تنصير السلاف. وقد لعبت تلك اللغة دورًا هامًا على مدار تاريخ اللغات السلافية ومثلت أساسًا ونموذجًا لتقاليد السلافونية الكنسية، وتستخدم بعض الكنائس الأرثوذكسية الشرقية والكنائس الكاثوليكية الشرقية اللغة السلافونية الكنسية على أنها لغة طقسية حتى يومنا هذا. 교회 슬라브어(Славе́нскїй ѧ҆зы́къ)는 고대 교회 슬라브어가 점차 지역적 색채를 띠며 형성된 중세 슬라브어로, 고대 동슬라브어의 조상이다. Język cerkiewnosłowiański (cs. црькъвьнослове́ньскъ ῾ѧзы́къ, ros. церковнославянский язык, ukr. церковнослов'янська мова, serb. црквенословенски језик, mac. старословенски јазик) – język literacki i liturgiczny używany w cerkwi prawosławnej (także przez prawosławnych w Polsce), oraz części Kościołów greckokatolickich. Wywodzi się z języka staro-cerkiewno-słowiańskiego. 古代教会スラヴ語（こだいきょうかいスラヴご、ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ ポーランド語: Język staro-cerkiewno-słowiański 英語: Old Church Slavonic または Old Church Slavic）、古代スラヴ語（古スラヴ語、ロシア語: старославянский язык, древнеславянский язык）は、スラヴ語による最古の文語である。正教会のスラヴ語地域で用いる聖書は教会スラヴ語で書かれ、奉神礼もこの言語で行なわれているが、古代教会スラヴ語はその元になった言語であり、おおよそ9世紀から11世紀に使われた。 古代教会スラヴ語はスラヴ諸語が分化する前のスラヴ祖語とは異なって南スラヴ語に近いものだが、音声・形態においてスラヴ祖語に近い、きわめて古い形を保っている。このためにわずかな修正でスラヴ祖語の代用として使えるだけでなく、インド・ヨーロッパ語族比較言語学のための重要な資料になっている。ただし語彙については必ずしも古形を保っていない。 Oudkerkslavisch (словѣньскъ ѩзыкъ, slověnĭskŭ językŭ) (soms ook Oudbulgaars genoemd) is de oudste Slavische schrijftaal. Het Oudkerkslavisch dateert uit de tweede helft van de 9e eeuw en is gebaseerd op het Zuid-Slavische (Bulgaarse of Macedonische) dialect van Thessaloniki. Voor het Oudkerkslavisch werden twee alfabetten gebruikt: het speciaal voor deze taal (door Cyrillus en Methodius) ontworpen glagolitische alfabet en het van het Griekse alfabet afgeleide (oud)cyrillische. Lo slavo ecclesiastico (in slavo ecclesiastico словѣ́нскїй ѧ҆зыкъ, slověnskij ęzykŭ, in bulgaro църковнославянски език, cărkovnoslavjanski ezik, in macedone црковнословенски јазик, crkovnoslovenski jazik, in russo церковнославя́нский язы́к, cerkovnoslavjánskij jazýk, in serbo црквенословенски језик/crkvenoslovenski jezik, in slovacco cirkevnoslovanský jazyk, in rumeno slavonă bisericească, in croato crkvenoslavenski/staroslavenski jezik) è la lingua liturgica della Chiese ortodosse nazionali bulgara, macedone, russa e serba, oltre ad altre Chiese ortodosse dell'area slava. È adottata, come seconda lingua dopo le lingue nazionali, anche dalla Chiesa cattolica di rito bizantino, diffusa in Ucraina e Slovacchia. Inoltre fu adottata anche dalla Chiesa cattolica di rito latino in diverse nazion

owl:sameAs

dbpedia-zh:教會斯拉夫語 dbpedia-es:Eslavo_eclesiástico dbpedia-ru:Старославянский_язык dbpedia-zh:古教會斯拉夫語 dbpedia-pl:Język_cerkiewnosłowiański n59:4085065-1 n62:église dbpedia-pt:Antigo_eslavo_eclesiástico dbpedia-it:Lingua_slava_ecclesiastica_antica dbpedia-ar:سلافونية_كنسية dbpedia-pl:Język_staro-cerkiewno-słowiański dbpedia-fr:Vieux-slave dbpedia-ja:古代教会スラヴ語 n59:4132167-4 dbpedia-de:Kirchenslawisch dbpedia-ja:教会スラヴ語 dbpedia-pt:Língua_eslava_eclesiástica dbpedia-nl:Oudkerkslavisch dbpedia-it:Lingua_slava_ecclesiastica dbpedia-ru:Церковнославянский_язык dbpedia-es:Antiguo_eslavo_eclesiástico dbr:Old_Church_Slavonic dbpedia-nl:Kerkslavisch dbpedia-sh:Staroslavenski_jezik dbpedia-simple:Old_Church_Slavonic dbpedia-sk:Cirkevná_slovančina dbpedia-ar:سلافونية_كنسية_قديمة dbpedia-sk:Staroslovienčina dbpedia-sl:Cerkvenoslovanščina dbpedia-sl:Stara_cerkvena_slovanščina dbpedia-sq:Gjuha_e_vjetër_sllave dbpedia-sr:Старословенски_језик dbpedia-sr:Црквенословенски_језик yago-res:Old_Church_Slavonic n145:பண்டைய_மசிதோனிய_மொழி dbpedia-th:ภาษาสลาวอนิกคริสตจักรเก่า dbpedia-tr:Eski_Kilise_Slavcası dbpedia-tr:Kilise_Slavcası n148:قدیم_کلیسا_سلاوی dbpedia-vi:Tiếng_Slav_Giáo_hội_cổ n150:34h24 n151:Иҫке_славян_теле n152:قدیم_ایسلاو_دیلی dbpedia-eo:Malnovslava_lingvo dbpedia-eo:Slavono dbpedia-fa:زبان_اسلاوی_کلیسایی dbpedia-fa:زبان_اسلاوی_کلیسایی_باستان dbpedia-fy:Aldtsjerkeslavysk dbpedia-gl:Antigo_eslavo_eclesiástico dbpedia-he:סלאבית_כנסייתית_עתיקה dbpedia-hr:Crkvenoslavenski_jezik dbpedia-hr:Staroslavenski_jezik n162:Հին_սլավոներեն n163:Lingua_slavonic_ecclesiastic_ancian dbpedia-is:Fornkirkjuslavneska dbpedia-ka:ძველი_საეკლესიო_სლავური_ენა dbpedia-kk:Көне_славян_тілі dbpedia-kk:Шіркеу_славян_тілі dbpedia-la:Lingua_Slavica_Ecclesiastica dbpedia-la:Lingua_Slavonica_antiqua dbpedia-lb:Alslawesch dbpedia-lb:Kiercheslawesch n170:Senoji_bažnytinė_slavų_kalba n171:Baznīcslāvu_valoda dbpedia-mk:Старословенски_јазик dbpedia-mk:Црковнословенски_јазик dbpedia-nn:Gammalkyrkjeslavisk dbpedia-nn:Kyrkjeslavisk dbpedia-no:Gammelkirkeslavisk dbpedia-no:Kirkeslavisk dbpedia-oc:Eslavon dbpedia-pms:Lenga_antich_slav_ëd_Gesia dbpedia-ro:Limba_slavonă dbpedia-ro:Limba_slavă_veche dbpedia-sh:Crkvenoslovenski_jezik dbpedia-sv:Fornkyrkoslaviska dbpedia-sv:Kyrkslaviska dbpedia-hu:Óegyházi_szláv_nyelv dbpedia-da:Kirkeslavisk dbpedia-da:Oldkirkeslavisk n183:янська_мова n184:янська_мова dbpedia-fi:Kirkkoslaavi dbpedia-fi:Muinaiskirkkoslaavi dbpedia-et:Kirikuslaavi_keel dbpedia-af:Kerkslawies dbpedia-af:Ou_Kerkslawies dbpedia-an:Eslavo_eclesiastico dbpedia-an:Eslavo_eclesiastico_antigo n190:سلافونيه_كنسيه_قديمه n191:Antiguu_eslavu_eclesiásticu n191:Eslavu_eclesiásticu dbpedia-az:Kilsə_slavyan_dili dbpedia-az:Qədim_slavyan_dili dbpedia-be:Стараславянская_мова dbpedia-be:Царкоўнаславянская_мова dbpedia-bg:Старобългарски_език dbpedia-bg:Църковнославянски_език n195:Crkvenoslavenski_jezik n195:Staroslavenski_jezik dbpedia-ca:Antic_eslau dbpedia-ca:Eslau_eclesiàstic n197:Ватă_славян_чĕлхи dbpedia-cy:Hen_Slafoneg_Eglwysig wd:Q33251 wd:Q35499 dbpedia-cs:Církevní_slovanština dbpedia-cs:Staroslověnština dbpedia-de:Altkirchenslawisch dbpedia-el:Παλαιά_εκκλησιαστική_σλαβονική_γλώσσα n202:02glcv dbpedia-eu:Antzinako_eliza-eslaviera dbpedia-id:Bahasa_Slavonia_Gerejawi dbpedia-id:Bahasa_Slavonia_Gerejawi_Kuno dbpedia-ko:고대_교회_슬라브어 dbpedia-ko:교회_슬라브어

foaf:name

Old Church Slavonic

dbp:name

Old Church Slavonic

foaf:topic

dbr:Cyrillic_script dbr:Timeline_of_Hungarian_history dbr:Dobreyshovo_Gospels dbr:Pavel_Jozef_Šafárik dbr:Tuesday dbr:Slavon dbr:Titlo dbr:Croats n13:_Metropolitan_of_Kiev dbr:Mutimir_of_Serbia dbr:Biblical_apocrypha dbr:The_Slav_Epic dbr:Humac_tablet dbr:Tropojë dbr:Medieval_Greek dbr:Bitola_inscription dbr:Birch_bark_manuscript dbr:Amicus_of_Giovinazzo dbr:Ladder_of_Jacob dbr:Slavic_calendar dbr:Genitive_case dbr:Archbishopric_of_Moravia dbr:Nikon_of_the_Black_Mountain dbr:Bossuta_Stefan dbr:George_Choiroboskos dbr:Paleoslavic_language dbr:Glagolita_Clozianus dbr:Peter_Krešimir_IV_of_Croatia dbr:Alphabet dbr:Indo-European_vocabulary dbr:Crossed_O dbr:Indo-European_copula dbr:Indo-European_sound_laws dbr:Multiocular_O dbr:Scribe_Bratko dbr:Tsardom_of_Bulgaria dbr:Zlata dbr:Hungary dbr:Zeta n17:_Piatra_Neamț dbr:Vevčani dbr:Christian_Church n18: dbr:Alexey dbr:Hilandar_Folios n20:s_law dbr:Kelm dbr:List_of_constructed_languages dbr:Soft_sign dbr:Zlatan dbr:Inochentism dbr:3_Baruch dbr:Ogonek dbr:List_of_Czech_Republic–related_topics dbr:Tomislav dbr:Primer_with_Various_Instructions dbr:War_poet dbr:Maximilian_Steinberg dbr:Belarusian_language dbr:Baba_Yaga dbr:Slavonic_Josephus dbr:Bucharest_Russian_Church dbr:List_of_Wikipedias dbr:Ispán dbr:Mario_Pei dbr:Old_Orhei dbr:Surzhyk dbr:Ispolin dbr:ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ dbr:Ukrainian_Latin_alphabet dbr:Uncial_script dbr:List_of_Spanish_words_of_various_origins dbr:Mattock dbr:Kiev_Missal dbr:Gregentios dbr:List_of_writing_systems n23:cu dbr:Tin_Can_Cathedral dbr:Gavrilo_Stefanović_Venclović dbr:Rastislav_of_Moravia dbr:Censorship_of_the_Bible dbr:Varaždin_Apostol dbr:History_of_Ukraine n16: dbr:Censorship_in_the_Russian_Empire n24:_Ljubuški dbr:Župa dbr:Diocese_of_Kostroma dbr:Inok_Sava dbr:List_of_Bulgarian_monarchs dbr:3_Enoch dbr:Drużno dbr:Diocese_of_Belgorod dbr:Mikhail_Saltykov-Shchedrin dbr:List_of_academic_fields n25:_Miller dbr:Eastern_Orthodox_Church n27:_Cyril_and_Methodius_in_Lemont n27:_Cyril_and_Methodius_National_Library dbr:Tomor dbr:Pietro_Leoni n28:s_dynasty dbr:Kiril_Peychinovich dbr:Romanization dbr:Merilo_Pravednoye dbr:Lithuanian_name dbr:Sakkos dbr:Vishnu_Sharma dbr:Stefan_Vujanovski dbr:Estonian_vocabulary dbr:Empire dbr:Diocese_of_Tambov dbr:Abkhazia dbr:Pašman dbr:Life_of_Alexander_Nevsky dbr:Isaiah_the_Serb dbr:History_of_Slovakia dbr:Diocese_of_Saratov dbr:Life_of_Adam_and_Eve dbr:Diocese_of_Yaroslavl dbr:Locative_case n38: dbr:Ukrainian_grammar dbr:Diocese_of_Voronezh n39:_Lehmann dbr:Names_of_Easter dbr:Palatization_mark dbr:Diocese_of_Vologda dbr:Solun-Voden_dialect dbr:Diocese_of_Tver dbr:Slovak_literature dbr:Zărnești dbr:Cupid dbr:Magnum_Crimen dbr:Wiching dbr:Christianity_in_Serbia n40: dbr:Dumbarton_Oaks_Papers dbr:Sobieslaw dbr:Clement_of_Ohrid dbr:Christianity_in_the_9th_century dbr:Old_Church_slavonic_language dbr:Levice dbr:History_of_the_Bulgarian_language dbr:Polish_Studies_Program_at_the_University_of_Wisconsin–Madison n42: dbr:Rafail_Turkoniak dbr:Barlaam_and_Josaphat dbr:Mjölnir dbr:Knin_Fortress dbr:Diocese_of_Pskov dbr:Church_Slavonic dbr:Constantine_of_Preslav dbr:Agapa n46: dbr:Old_Church_Slavic dbr:Diocese_of_Novgorod dbr:Romanians n19: dbr:American_Carpatho-Russian_Orthodox_Diocese dbr:Sampi dbr:Romanian_language dbr:Erromintxela_language dbr:Re-latinization_of_Romanian dbr:Horace_Lunt dbr:Russian_language n50: dbr:Nicholas_Elko dbr:Enina_Apostle dbr:Ljudevit_Jonke dbr:Włodawa dbr:Pope_John_VIII dbr:Ihor_Ševčenko dbr:Ruthenian_nobility dbr:Glagolitic_script dbr:Glagolitic_Mass dbr:Francis_Andersen dbr:Vozhd dbr:Aleksandr_Solzhenitsyn dbr:Old_Church_Slavonic_canon dbr:Old_Church_Slavic_language dbr:Codex_Assemanius dbr:Enoch dbr:Traditionalist_Catholicism dbr:Lithuanization dbr:Eparchy_of_Raška_and_Prizren dbr:Christianization_of_Lithuania dbr:Christianization_of_Moravia dbr:Proto-Balto-Slavic_language dbr:Bratko_Menaion dbr:East_Slavic_languages dbr:Vilnius dbr:Spovid_općena n60: dbr:Ukrainian_Greek_Catholic_Church dbr:Pančevo dbr:Kreischa dbr:Zographos_Fragments dbr:Varangians dbr:Kremikovtsi dbr:Bible_translations_into_Esperanto dbr:Pope_Stephen_V dbr:Vratnica dbr:Kirill_of_Turov dbr:New_Latin dbr:Perkwunos dbr:Christianization dbr:Kanasubigi dbr:Alphabetum dbr:Christianization_of_Bulgaria dbr:Christianity_in_the_Middle_Ages dbr:Serbian_name dbr:Orthodox_Church_of_the_Czech_Lands_and_Slovakia dbr:880 dbr:Romania_in_the_Early_Middle_Ages n61: dbr:Tridentine_Mass dbr:Salutation dbr:Zeta_under_the_Crnojevići dbr:Dick_Crum dbr:Jesza dbr:Panarion dbr:Kostur_dialect dbr:Euchologium_Sinaiticum dbr:H₂éwsōs dbr:Bible_translations_in_the_Middle_Ages dbr:Tzavaras dbr:Bible_translations_into_Church_Slavonic n63: n65:s_book dbr:Catuslugi dbr:Cyril_and_Methodius dbr:History_of_North_Macedonia dbr:Slavic_languages dbr:Bible_translations_into_Bulgarian dbr:Ant dbr:Romanian_lexis dbr:Dyēus dbr:Bible_translations_into_Russian dbr:Ukrainian_literature dbr:Islam_in_Croatia dbr:Etymology_of_Svarog dbr:Codex_Marianus dbr:Linguistic_typology dbr:Iazyges dbr:Tsargrad n67:s_letter dbr:Leontius_of_Damascus dbr:Hosena dbr:Strandzha_Nature_Park dbr:Dʰéǵʰōm dbr:Kokoshnik dbr:Bulgarian_Empire dbr:Knyaz dbr:Historia_monachorum_in_Aegypto dbr:Vladika dbr:Literature_of_Moldova dbr:Zachlumia dbr:Laurence_Mancuso dbr:Byzantine–Bulgarian_war_of_894–896 dbr:Echos dbr:Bible_translations_into_Slavic_languages dbr:Deity dbr:Radoslav_Večerka n69:_pomiluj_ny dbr:Eduard_Hercigonja dbr:West_Slavic_languages dbr:Ser-Drama-Lagadin-Nevrokop_dialect dbr:Sambahsa dbr:Tsata dbr:Questions_of_Bartholomew dbr:Hypatian_Codex dbr:Romania dbr:Prussian_mythology dbr:Babyak_dialect dbr:Ukrainian_Pontifical_Minor_Seminary dbr:Inscription_of_Župa_Dubrovačka dbr:Middle_Ages dbr:Byzantine_Greeks dbr:Cherubikon dbr:Russian_Authentism dbr:Šopot dbr:Ján_Stanislav dbr:History_of_the_Slovak_language n74: dbr:Tocharian_languages dbr:History_of_the_Slavic_languages n76:s_Bible dbr:Slavery_in_Romania dbr:The_Tale_of_Frol_Skobeev dbr:Thematic_vowel dbr:Religion_in_Bulgaria dbr:Story_of_Ahikar dbr:Crimson dbr:Bulgarian_literature dbr:Acts_of_Peter dbr:Ivan_Shishman_of_Bulgaria dbr:List_of_ISO_639-1_codes n79: dbr:Pan-Slavic_language dbr:Nadia dbr:Common_Romanian dbr:Leoš_Janáček dbr:Patrologia_Graeca dbr:Treebank n80:s_Fragments n81:_Sofia dbr:Sinaites_in_Serbia dbr:Eduards_Volters n82: dbr:Utrenja dbr:Slavic_dialects_of_Greece dbr:Balto-Slavic_languages dbr:Dečani_chrysobulls dbr:Józef_Milik dbr:Bible_translations_into_the_languages_of_Russia n83: dbr:Origin_of_the_Romanians dbr:Križevci_Cathedral dbr:Transfiguration_of_our_Lord_Russian_Orthodox_Church dbr:Novgorod_Codex dbr:Migjeni dbr:List_of_Indo-European_languages dbr:Mikhail_Lomonosov dbr:Kaloyan_and_Desislava dbr:History_of_Christianity dbr:Chu dbr:Ivan dbr:Statutes_of_Lithuania dbr:Old_Macedonian dbr:Slavs dbr:Serafim_Šolaja dbr:Izhitsa dbr:Romanian_Cyrillic_alphabet n84:_Kyustendil_Province dbr:Middle_Bulgarian dbr:Epenthesis dbr:Teaching_of_Jacob dbr:4_Maccabees dbr:Josip_Hamm dbr:Bible_translations n85:s_law dbr:Hamster dbr:Eftimie_Murgu dbr:Slovene_language dbr:Slovakia dbr:Slovaks dbr:List_of_Cyrillic_letters dbr:Ohrid_dialect dbr:Christians dbr:Church_of_Saints_Clement_and_Panteleimon n86:_Greece dbr:Early_medieval_literature dbr:Codex_Suprasliensis dbr:Greeks_in_Azerbaijan dbr:Indo-European_languages dbr:Culture_of_Romania dbr:Early_life_of_Pope_John_Paul_II dbr:Byzantine_Empire dbr:Serbia_in_the_Middle_Ages dbr:Zoe_Hauptová n75:s_law n88: dbr:Bulgarians dbr:Bulgarian_language dbr:Charter_of_Hilandar dbr:South_Slavs dbr:Croatian_Glagolitic dbr:Proto-Indo-European_mythology dbr:Bulgaria dbr:Proto-Indo-European_society dbr:Culture_of_Slovakia dbr:Yer dbr:Old_East_Slavic dbr:Interslavic dbr:History_of_Christianity_in_the_Czech_Lands dbr:Boris_I_of_Bulgaria dbr:Saint_Naum dbr:List_of_churches_in_London dbr:Ogiński_family dbr:Stjepan_Konzul_Istranin n90: dbr:Codex_Zographensis dbr:Lingua_franca dbr:Johan_Vandewalle dbr:Pre-Christian_Slavic_writing dbr:Proto-Slavic_language dbr:Užican_dialect dbr:Müggelsee dbr:Sayings_of_the_Desert_Fathers dbr:Branimir dbr:Sacred_language dbr:Václav_Vondrák dbr:Semyon_Novgorodov dbr:Jussi_Halla-aho dbr:Old-Slavic dbr:Meredith_Gardner dbr:Robot dbr:Indra dbr:Centum_and_satem_languages dbr:Moldovan_language dbr:Starets dbr:First_Bulgarian_Empire n91: dbr:Lyalovo dbr:History_of_Christianity_in_Romania dbr:Slavic dbr:CU dbr:Old_Serbian n95: n96: dbr:Starina_Novak dbr:Serbian_literature dbr:Prince_Mircea_of_Romania dbr:Fulla dbr:Klana dbr:Grdovci dbr:History_of_Poland_during_the_Jagiellonian_dynasty dbr:Smooth_breathing dbr:Palaeo-Slavic_language dbr:Ukrainian_alphabet dbr:Montenegrin_language dbr:Nasal_vowel n99: dbr:Cyrillic_alphabets dbr:Teodosije_the_Hilandarian dbr:Etymological_dictionary dbr:Ohrid_Folios dbr:Romanian_literature dbr:František_Kopečný dbr:Charter_of_Povlja dbr:Paeonian_language dbr:Zakon_Sudnyi_Liudem dbr:Outline_of_academic_disciplines dbr:Radu_Rosetti dbr:9th_century dbr:OCS dbr:Medieval_literature n100:_Brăila dbr:9th_century_in_poetry dbr:Kropyvnytskyi n97: dbr:Paleo-Slavic_language dbr:Joseph-Nicolas_Delisle dbr:OCS_canon dbr:Middle_Persian dbr:1 dbr:Svatopluk_I_of_Moravia dbr:Macedonian_nationalism dbr:Old_Slavonic dbr:Polabian_language dbr:Wippermühle dbr:Bulgars n102: dbr:Old_Slavic_language dbr:Testament_of_Job dbr:Serbian_Orthodox_Church dbr:Old_Slavic dbr:Index_of_Byzantine_Empire–related_articles dbr:Kaloyan_of_Bulgaria dbr:Slavic_paganism dbr:Classical_language dbr:Emir_Kusturica dbr:Stobi dbr:Domentijan dbr:Thessaloniki dbr:Mstislav_Gospel dbr:Year dbr:Koliada dbr:Sluagh dbr:Slavic_influence_on_Romanian dbr:Macedonian_Folio dbr:Mostich dbr:List_of_languages_by_first_written_accounts dbr:Porozina dbr:Achille_Delaere dbr:List_of_language_names dbr:Bulgarian_Orthodox_Church dbr:History_of_Buzău dbr:Vocative_case dbr:Latin_numerals dbr:List_of_languages_by_writing_system dbr:Plovdiv dbr:Zonal_auxiliary_language dbr:Slavic_liquid_metathesis_and_pleophony n105:_C dbr:Zlatka dbr:List_of_languages_by_time_of_extinction dbr:Upiór n106: dbr:Sofija_Grandakovska dbr:Story_of_Melchizedek dbr:Rus’_chronicle dbr:Slavs_in_Lower_Pannonia dbr:Early_Cyrillic_alphabet dbr:Saint_Sava dbr:Physiologus dbr:Kormchaia dbr:Grand_Principality_of_Serbia dbr:Sázava_Monastery dbr:Rila_Folios n108:cu dbr:Zhrets dbr:Index_of_Bulgarian_Empire–related_articles dbr:South_Slavic_languages dbr:Gun_Bergman dbr:Slavic_first_palatalization n109:_Panteleimon_Monastery dbr:Hustyn_Chronicle dbr:Golden_Age_of_Bulgaria dbr:Old_Slovenian n110:_Nicholas_of_Rošci dbr:History_of_the_Russian_Orthodox_Church dbr:Sluck_Psalter dbr:Cappella_Romana dbr:History_of_Christianity_in_Ukraine n112:_Donja_Kamenica dbr:Erotapokriseis dbr:Đorđe_Trifunović dbr:John_Boswell dbr:Dobroteasa_Church dbr:Early_Middle_Ages dbr:Old_Slavonic_language dbr:Robert_Auty dbr:Plaošnik dbr:Roman_of_Đunis dbr:Torlakian_dialects dbr:Psalter_of_Ivan_the_Terrible dbr:Pseudo-Basil dbr:Palaea_Historica dbr:Șerban_Cantacuzino dbr:Bacău dbr:Nikanor_I dbr:Greyhound dbr:Outline_of_Slavic_history_and_culture dbr:Seven_Slavic_tribes dbr:Medieval_literacy_of_Bosnia_and_Herzegovina n114:s_fragment_of_the_Acts_of_the_Apostles dbr:Psalterium_Sinaiticum dbr:Lilkovo dbr:Macedonian_literature n117:_Near_and_Far n119: dbr:Greek_Catholic_Eparchy_of_Križevci dbr:Roman_Catholic_Diocese_of_Senj-Modruš dbr:Proglas dbr:Index_of_Eastern_Christianity–related_articles dbr:Index_of_Repudiated_Books dbr:Old_Church_Slavonic_language dbr:Melchisedec_Ștefănescu dbr:Eel dbr:Medieval_Serbian_literature dbr:History_of_the_Russian_language dbr:Vernadsky_National_Library_of_Ukraine dbr:Macedonian_language dbr:Bible dbr:Genitive_absolute dbr:List_of_most_common_surnames_in_Europe dbr:Absolute_construction n123: dbr:Photian_schism dbr:893 dbr:Music_of_Slovakia wikipedia-en:Old_Church_Slavonic dbr:Vseyasvetnaya_Gramota dbr:Словѣньскъ dbr:Ukraine n125:s_Cathedral dbr:Bukovina dbr:Словѣ́ньскъ dbr:Belarusian_alphabet n126:s_Ladder dbr:Balkan_sprachbund dbr:Kleos dbr:Konstanty_Wasyl_Ostrogski dbr:Demographic_history_of_Montenegro dbr:Timeline_of_Christianity dbr:Jehoel dbr:Berat dbr:Poland_in_the_Early_Middle_Ages dbr:Bogomilism dbr:Archbishopric_of_Ohrid dbr:Solomon_Adlivankin dbr:Moravia dbr:Hungarian_conquest_of_the_Carpathian_Basin dbr:Timeline_of_the_Catholic_Church dbr:Prespa dbr:Yoke dbr:Dze n128: n129: dbr:History_of_the_Macedonian_language dbr:Ukrainian_language dbr:Novgorod_Republic dbr:Pokrytie dbr:List_of_Russian_linguists_and_philologists dbr:Trisagion dbr:Gospel_of_James dbr:Yevhen dbr:Johannine_Comma dbr:Serbian_Kormchaia dbr:Apocalypse_of_Pseudo-Methodius dbr:Inflection dbr:Bituriges_Cubi dbr:Bituriges_Vivisci dbr:Rough_breathing dbr:Seraph dbr:Prilep dbr:Vuk_Vrčević dbr:Bulgar_language n130:_Preslav dbr:Eastern_South_Slavic dbr:Felix_Johannes_Oinas dbr:Apocalypse_of_Abraham dbr:Translation dbr:Svetovit dbr:Ǫ dbr:Evolution_of_languages n131: dbr:Zadar dbr:Great_Moravia dbr:Epiousios dbr:Outline_of_the_Middle_Ages dbr:Old_church_slavonic dbr:Miroslav_Gospel dbr:Name_of_Lithuania dbr:Ruthenians dbr:Nichita_Smochină dbr:Early_Slavs dbr:Henri_Stahl dbr:Moesi dbr:NGDEK dbr:Gigen dbr:Nikodim_Milaš dbr:History_of_Proto-Slavic dbr:Ienăchiță_Văcărescu dbr:Pontius_Pilate dbr:Mojmir_II_of_Moravia dbr:Bulgarian_vocabulary dbr:Palaeoslavic_language dbr:Collegium_Russicum dbr:Council_of_Preslav dbr:List_of_Russian_scientists dbr:Bulgarian_dialects dbr:Russian_Orthodox_Eparchy_of_Vladimir dbr:Sif n134: dbr:Bulgarian_alphabet dbr:André_Vaillant dbr:Russian_Orthodox_Eparchy_of_Magadan dbr:Indo-Aryan_migrations dbr:Greek_alphabet dbr:Bitola dbr:Ruthenian_language dbr:Russian_alphabet dbr:List_of_Turkic_languages dbr:Boyash dbr:Aleksey_Khomyakov dbr:Michael_of_Zahumlje dbr:Hard_sign dbr:Paulician_dialect dbr:List_of_Russian_people dbr:Bulgarian_grammar dbr:Coat_of_arms_of_Lithuania dbr:Book_of_Boril dbr:Neofit_Rilski dbr:Kutmichevitsa dbr:Serbo-Croatian dbr:Mihail_Moxa dbr:Sirishtnik dbr:Messiah_in_Judaism dbr:Christianization_of_the_Slavs dbr:Iyarri dbr:Caland_system dbr:Moroi dbr:Serbian_Revolution n156: n157: dbr:Samuel_of_Bulgaria dbr:Ioannis_Ikonomou dbr:Marica_Malović-Đukić dbr:Nation dbr:Acrophony dbr:Yat n167:s_wife dbr:Yarovit dbr:Hostivít dbr:Battle_of_Boulgarophygon dbr:Chernorizets_Hrabar dbr:Rosemary_Edmonds dbr:History_of_Moravia n177:_Bratislava n179:this dbr:Byzantine_literature dbr:Proto-Indo-European_language dbr:Proto-Indo-European_particles dbr:Banat_Bulgarians dbr:Stribog dbr:Proto-Indo-European_numerals dbr:Banat_Bulgarian_dialect dbr:Isaija_the_Monk n186:_Metropolitan_of_Montenegro dbr:Rijeka_Philological_School dbr:Svjat_Dreams_1762–1991 dbr:Week dbr:Grammaticalization dbr:Medieval_renaissances dbr:History_of_Hungary dbr:Rota_system dbr:Proto-Indo-European_verbs dbr:Proto-Indo-European_pronouns dbr:Absolution dbr:Proto-Indo-European_phonology dbr:Batushka dbr:List_of_Balto-Slavic_languages dbr:Zeta_under_the_Balšići dbr:History_of_Bulgaria dbr:Antiochus_XII_Dionysus n199: dbr:Ascension_of_Isaiah dbr:History_of_the_Eastern_Orthodox_Church dbr:Indo-European_s-mobile dbr:Sprevane n205: dbr:Temnić_inscription dbr:Old_Church_Slavonic_grammar dbr:Albanian_language n23:chu dbr:Alternative_theories_of_the_location_of_Great_Moravia dbr:Pranas_Skardžius dbr:Byzantine_Empire_under_the_Isaurian_dynasty dbr:Epiphanius_the_Monk dbr:August_Leskien dbr:Old_Bulgarian dbr:Old_Bulgarian_language n208: dbr:Amvrosy dbr:1580_in_literature dbr:Croat_Muslims n209: dbr:Soft_Em dbr:Soft_El dbr:Rudolph_Krejci dbr:Nikola_Vulić dbr:Czech_language dbr:Soft_De dbr:Wayles_Browne dbr:Church_Statute_of_Prince_Yaroslav dbr:Trilingual_heresy dbr:Czech_Republic dbr:Uspenski_Cathedral dbr:Church_Statute_of_Prince_Vladimir dbr:Istro-Romanian_language dbr:1580

foaf:depiction

n111:jpg n113:jpg n115:jpg n116:jpg n118:jpg n120:jpg

wdrs:describedby

n6:Lateral_consonant n14:Greece n6:Serbia n6:Yus n6:Thessaloniki n6:Croatian_language n73:Infobox_language n6:Velar_consonant n6:Greece n6:Russian_language n6:Ancient_Greek n6:Manner_of_articulation n6:Bulgarian_language

dbp:familycolor

Indo-European

dbp:glotto

chur1257

dbp:iso

chu cu

dbp:notice

IPA

dbp:script

dbr:Cyrillic_script dbr:Glagolitic_alphabet

dct:subject

n22: dbc:Christian_liturgical_languages dbc:Languages_with_own_distinct_writing_systems dbc:Ritual_languages dbc:Extinct_languages_of_Europe dbc:Extinct_Slavic_languages dbc:Medieval_languages dbc:Liturgical_languages dbc:Great_Moravia dbc:History_of_Macedonia dbc:Old_Church_Slavonic_language dbc:Medieval_Bulgarian_literature dbc:Medieval_Macedonia dbc:Eastern_Orthodoxy dbc:History_of_Eastern_Orthodoxy dbc:Languages_attested_from_the_9th_century dbc:Medieval_Serbia

dbo:wikiPageID

42768

dbo:wikiPageRevisionID

1124169206

dbo:wikiPageWikiLink

dbr:Bosnian_Cyrillic dbr:Ohrid dbr:Lesser_Poland dbr:Vernacular dbr:Codex_Assemanius dbr:Proto-Slavic_language dbr:Liturgical_book dbr:Thessaloniki dbr:Extra-short n16: dbr:Enina_Apostle n19: dbr:Yers dbr:Manner_of_articulation dbr:Redaction dbr:Pope_Stephen_V dbr:Manuscripts dbr:August_Leskien dbr:Old_East_Slavic dbr:Glagolita_Clozianus dbr:AATSEEL n22: dbr:Liturgical_language dbr:Proto-Slavic_accent dbr:Baška_tablet dbr:Approximant_consonant dbr:Supersubstantial dbr:Front_vowel dbr:Aorist dbr:Synthetic_language dbr:Horace_Lunt dbr:Bosnian_language dbr:Great_Moravia dbr:South_Slavs dbr:Greek_language dbr:Greece dbr:Nationalism dbr:Leopold_Geitler dbr:Dental_consonant dbr:Cyrillic_Script dbr:Hebrew dbr:Pannonian_Slavs dbr:Nasal_stop n43:jpg n44:jpg n45:jpg dbr:List_of_Glagolitic_manuscripts dbc:Christian_liturgical_languages dbc:Languages_with_own_distinct_writing_systems dbr:Gospel_Book dbr:Old_Church_Slavonic_in_Romania n48:jpg n49:jpg dbr:Psalterium_Sinaiticum n57:cu dbr:Miroslav_Gospels dbr:Saint_Methodius_of_Thessaloniki dbr:Grammatical_gender dbr:De_Gruyter_Mouton dbr:Naum_of_Preslav dbr:Ikavian dbr:Russian_Orthodox_Church dbr:Bosnia_and_Herzegovina dbr:Literary_language dbr:Bulgaria dbr:Bulgarian_language dbr:Byzantine_Empire dbr:High_back_unrounded_vowel dbr:Christianization_of_the_Slavs dbr:Shtokavian dbr:Bulgarian_Orthodox_Church dbr:Vocative_case dbr:Central_Europe dbr:Slavistics dbr:Chernorizets_Hrabar dbr:Eastern_Catholic_Churches dbr:Chernorizetz_Hrabar n70:s_Prayer dbr:Ukrainian_language dbr:Psalter n75:s_law dbr:Yer dbc:Extinct_Slavic_languages dbc:Extinct_languages_of_Europe dbr:Periphrasis dbr:South_Slavic_languages dbr:Standard_language dbr:Aleksandr_Vostokov dbr:Slovene_language dbr:Early_Cyrillic_alphabet dbr:Slovak_language dbc:Medieval_Bulgarian_literature dbr:Clement_of_Ohrid dbc:Medieval_Macedonia dbc:Old_Church_Slavonic_language dbc:Medieval_languages dbr:Church_Slavonic_language dbr:Preslav_Literary_School dbr:History_of_the_Bulgarian_language dbr:Western_Europe dbc:Great_Moravia dbr:Wallachia dbr:Common_Slavic dbr:Kutmichevitsa dbr:Rhodope_mountains dbr:Lateral_consonant dbr:First_Bulgarian_Empire dbr:ABC-CLIO dbr:Bosnia dbr:Constantine_of_Preslav dbr:Vittore_Pisani dbr:Nominative_case dbr:Macedonian_dialects dbr:Martin_Hattala dbr:Second_Bulgarian_Empire dbr:Vanderbilt_University_Press dbr:Imperfect dbr:Routledge dbr:Kiev_Missal dbr:Velar_consonant dbr:Back_vowel dbr:Serbian_language dbr:Indo-European_ablaut dbr:University_of_Texas_at_Austin dbr:Serbia dbr:Eastern_South_Slavic dbr:Serbian_Orthodox_Church n97: dbr:Chakavian_dialect n98: dbr:Affricate_consonant dbr:Palatization_mark dbr:Pannonia dbr:Trill_consonant dbr:Yus dbr:Plosive_consonant dbr:Liquid_metathesis dbr:Bible dbr:Latin_script dbr:Labial_consonant dbr:Moldavia dbr:Rounded_vowel dbr:Mouton_de_Gruyter dbr:Montenegrin_language dbr:Russian_language dbr:Second_Book_of_Enoch dbr:Accusative_case dbr:Romanian_language dbr:Ancient_Greek dbr:Southeastern_Europe dbr:Bohemia dbr:Low_back_unrounded_vowel dbr:Saints_Cyril_and_Methodius dbr:Svatopluk_I_of_Moravia dbr:Tenseness dbr:Equal-to-apostles dbr:Russia dbr:Ostromir_Gospels dbr:Slavs dbr:Slavic_first_palatalization dbr:Acts_of_the_Apostles dbr:Eastern_Orthodox_Church dbr:Near-open_vowel dbr:Щ dbr:Byzantine_conquest_of_Bulgaria dbr:Eastern_Europe dbr:Nasal_vowel dbr:Cambridge_University_Press dbr:Athlone_Press dbr:Instrumental_case dbr:Romanian_Orthodox_Church dbr:Bulgarian_dialects dbr:Recension dbr:Slavic_second_palatalization dbr:Manasija dbr:John_Exarch dbr:Codex_Suprasliensis dbr:Yat dbc:Languages_attested_from_the_9th_century n65:s_book dbr:Boris_I_of_Bulgaria dbr:Moravia dbr:Genitive_case dbr:Dative_case dbr:Slavonic-Serbian dbc:History_of_Eastern_Orthodoxy dbr:Sclaveni dbr:East_Slavic_languages dbr:Balto-Slavic_languages dbr:Palgrave_Macmillan dbr:Orthodox_Church_of_Ukraine dbr:Codex_Zographensis dbr:Chakavian dbr:Yery dbc:Medieval_Serbia dbr:Fricative_consonant dbr:Slavic_languages dbr:Church_Slavonic dbr:Proto-Slavic dbr:Proto-Balto-Slavic dbr:Macedonian_Orthodox_Church_–_Ohrid_Archbishopric dbr:Unrounded_vowel dbr:Polish_language dbr:Freising_Fragments dbr:Codex_Marianus dbr:Palatal_consonant dbr:Latin dbr:Ohrid_Literary_School dbr:Preslav dbr:Grammatical_case dbr:Dual_grammatical_number dbr:Croatian_language dbr:Croatia dbr:Locative_case dbr:Cyrillic_script dbr:Czech_language dbr:August_Schleicher dbr:Glagolitic_alphabet dbr:Euchologium_Sinaiticum dbr:Aramaic dbr:Lectionary

dbo:wikiPageExternalLink

n15:html n21:eDFiAAAAMAAJ n31:html n32:bibcs4 n33:pdf n34:id918906169 n35:pdf n36: n47:easterneuropeint0000unse n51:Vittore-Pisani-mater-Europa11111 n52:pdf n53:PA4 n54:PA34 n55:PA15 n56:PA169 n64:9780521311663 n71:183285 n77:Vittore-Pisani-mater-Europa11111 n93:pdf n94:lrc n101:medieval_slavic_font n104:htm n47:southeasterneuro0000curt n121:ocsol n122: n56:PA174 n132:PA752 n133:PA310 n140:pdf n21:ipoYAQAAIAAJ

foaf:isPrimaryTopicOf

wikipedia-en:Old_Church_Slavonic

dbp:lingua

53

prov:wasDerivedFrom

n136:0

n103:hypernym

dbr:Language

dbo:abstract

Als Altkirchenslawisch oder Altslawisch oder Altbulgarisch (Eigenbezeichnung словѣньскъ ѩзыкъ, transliteriert slověnьskъ językъ ‚slawische Sprache‘) bezeichnet man die älteste slawische Schriftsprache, die seit 860 entwickelt bzw. festgehalten wurde und aus der gegen Ende des 11. Jahrhunderts verschiedene Varietäten des Kirchenslawischen hervorgegangen sind. Die Bezeichnung Altkirchenslawisch begründet sich in der fast ausschließlichen Verwendung als Sakralsprache. Früher wurde die Sprache auch Altbulgarisch (bulgarisch старобългарски starobălgarski) genannt, da die meisten erhaltenen altkirchenslawischen Denkmäler bulgarische Züge haben. In Bulgarien wird weiter die Bezeichnung Altbulgarisch verwendet, in Anlehnung an das mittelalterliche Bulgarische Reich, dessen Staatssprache es war und welches durch die Verbreitung der altbulgarischen Sprache, Schrift und Kultur zu den anderen slawischen Völkern maßgeblich an der Christianisierung der Ost- und Südslawen beteiligt war. In den meisten slawischen Ländern wird jedoch die Bezeichnung Altslawisch (russisch старославянский язык staroslawjanski jasyk, tschechisch staroslověnština usw.) bevorzugt. Se conoce como eslavo, eslavón o eslavo eclesiástico (црькъвьнословѣньскъ ѩзыкъ [crĭkŭvĭnoslověnĭskŭ językŭ]; en búlgaro, църковнославянски език [tsărkovnoslavyanski ezik]; en checo, církevní slovanština; en macedonio, старословенски јазик [tsrkovnoslovenski jazik]; en polaco, cerkiewnosłowiańszczyzna; en ruso, церковнославя́нский язы́к [tserkovnoslavyánskiy yazýk]; en serbio, црквенословенски језик [crkvenoslovenski jezik]; en ucraniano, церковнослов'янська мова [tserkovnoslov'iáns'ka mova]) a la lengua litúrgica de la Iglesia ortodoxa búlgara, rusa, serbia, viejos creyentes y otras Iglesias ortodoxas eslavas. Históricamente, proviene del antiguo eslavo eclesiástico, adaptando su pronunciación y ortografía y reemplazando algunas palabras y expresiones difíciles por sus correspondencias vernáculas. Con anterioridad al siglo XVIII, el eslavo eclesiástico se usaba ampliamente como lengua literaria en Rusia. Aunque nunca se habló per se fuera de los servicios religiosos, el clero, los poetas y la gente educada tendía a introducir expresiones provenientes del eslavo eclesiástico en su habla cotidiana. El Evangeliario de Ostromir fue manuscrito en eslavo eclesiástico sobre pergamino en 1056 o 1057. El eslavo eclesiástico es una variante codificada del antiguo idioma eslavo eclesiástico (búlgaro antiguo). El idioma eslavo eclesiástico no era un idioma coloquial de la Rus de Kiev u otros estados eslavos, sino que sirvió como un idioma unificado de la literatura (como el latín en la Europa occidental medieval). El primer alfabeto que usa letras modernas basadas en el uncial griego fue compilado por los hermanos predicadores Cirilo y Metodio. La forma más común actualmente utilizada es la revisión sinodal moderna del idioma eslavo eclesiástico , utilizado como idioma litúrgico por la Iglesia ortodoxa rusa y algunas otras asociaciones religiosas. Además de la Iglesia Ortodoxa Rusa, el eslavo eclesiástico es el principal idioma litúrgico del rito eslavo-bizantino de la Iglesia greco-católica rusa, se utiliza, junto con el ucraniano, en la Iglesia greco-católica ucraniana, junto con el bielorruso , en Iglesia greco-católica bielorrusa. Antes de las reformas de la década de 1960-1970, junto con el latín, se usaba en algunos lugares de Croacia, en la Iglesia católica. Las normas del idioma eslavo eclesiástico cambiaron con el movimiento gradual de los centros de literatura eslava de sur a este, bajo la influencia de lenguas vernáculas vivas, según las tendencias para unificar el idioma eslavo eclesiástico y restaurar las normas antiguas, que se asoció con varias escuelas de libros. El primer libro impreso en eslavo eclesiástico fue el incunable croata Ⰿⰹⱄⰰⰾⱏ ⱂⱁ ⰸⰰⰽⱁⱀⱆ ⱃⰹⰿⱄⰽⱁⰳⰰ ⰴⰲⱁⱃⰰъ (Misal po zakonu rimskoga dvora), publicado en 1483 en glagolítico. Старославя́нский язы́к (сло̀вѣньскъ ѩзꙑ́къ) — первый славянский литературный язык, основанный на диалекте славян, живших в IX веке в окрестностях города Солуни (восточная группа южнославянской ветви праславянского языка). Письменность разработана в середине IX века братьями-просветителями Кириллом и Мефодием. В IX—XI веках являлся литературным языком большинства славянских народов и оказал влияние на формирование многих молодых тогда славянских языков. В качестве алфавита для старославянского языка использовались глаголица и кириллица. С самого начала старославянский был языком книжно-литературным и никогда не использовался в качестве средства бытового общения. К концу X века под влиянием других славянских языков претерпел изменения, и рукописи, написанные позже этого периода, считаются написанными уже на церковнославянском языке. Старославянский язык, основанный лишь на одном из диалектов восточной группы южнославянской ветви славянских языков, не следует путать с праславянским языком, более древним языком, ставшим основой для всех славянских языков. El antiguo eslavo eclesiástico (ѩзъікъ словѣньскъіи) fue un idioma del grupo de lenguas eslavas meridionales y la primera lengua eslava con carácter literario, desarrollada a partir del dialecto eslavo de Salónica por los misioneros bizantinos del siglo IX, santos Cirilo y Metodio. Lo utilizaron para traducir la Biblia, concretamente la Septuaginta, y otros textos del griego y para algunos escritos propios. Ha desempeñado un papel fundamental en la historia de las lenguas eslavas y evolucionó para convertirse en el eslavo eclesiástico, todavía en uso en la liturgia de algunos cristianos ortodoxos y católicos de rito oriental. Antzinako eliza-eslaviera (словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ, slověnĭskŭ językŭ), antzinako bulgariera ere deitua, lehenbiziko eslaviar hizkuntz literarioa izan zen. Zirilo eta Metodio, IX. mendeko bizantziar misiolari kristauek estandarizatu zuten, eta hizkuntz honetara itzuli zituzten Biblia eta liturgiako beste testu batzuk. Horretarako Tesalonikatik hurbil mintzatzen zen Mazedonieran oinarritu ziren, eta idazteko alfabeto glagolitikoa asmatu zuten. X. mendetik aurrera, alfabeto zirilikoak glagolitikoa ordeztu zuen. IX. eta XII. mendeen artean antzinako eliza-eslaviera Eliza ortodoxoen liturgia hizkuntza izan zen. XIV. mendean agertutako beste hizkera modernoago bat, deitutakoa, oraindik ere erabiltzen da Errusiako Eliza Ortodoxoan. Староцерковнослов'я́нська мова (староцерковноболгарська, давньоболгарська, староболгарська, старомакедонська, старослов'янська, церковнослов'янська мова) — церковна мова, найстарша літературна мова слов'ян. Заснована на солунсько-македонському діалекті староболгарської мови. Існувала як літературна мова близько 60 років (до смерті учнів солунських просвітників Костянтина і Мефодія). Нині мертва мова. Староцерковнослов'янську не слід плутати із сучасною церковнослов'янською, а також з іншими стародавніми слов'янськими мовами — давньоруською і праслов'янською. Old Church Slavonic or Old Slavonic (/sləˈvɒnɪk, slæˈ-/) was the first Slavic literary language. Historians credit the 9th-century Byzantine missionaries Saints Cyril and Methodius with standardizing the language and using it in translating the Bible and other Ancient Greek ecclesiastical texts as part of the Christianization of the Slavs. It is thought to have been based primarily on the dialect of the 9th-century Byzantine Slavs living in the Province of Thessalonica (in present-day Greece). Old Church Slavonic played an important role in the history of the Slavic languages and served as a basis and model for later Church Slavonic traditions, and some Eastern Orthodox and Eastern Catholic churches use this later Church Slavonic as a liturgical language to this day. As the oldest attested Slavic language, OCS provides important evidence for the features of Proto-Slavic, the reconstructed common ancestor of all Slavic languages. 고대 교회 슬라브어(古代敎會-語, Old Church Slavonic, ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ, словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ)는 슬라브어의 가장 오래된 문어(文語)로, 현대 슬라브어 문장어의 전신에 해당하는 언어이다. 현재의 슬라브어들과 공통점이 모어인 만큼 매우 많다(문자 제외). 현재는 사멸한지 오래되어 사어로서 슬라브어권 정교회 성당에서 성경을 읽거나 기도를 드릴때만 일부 제한적으로 사용되고 있는 상태이다. Le vieux-slave ou vieux-bulgare est la plus ancienne langue slave qui soit attestée. Contrairement à une idée reçue, c'est l'ancêtre non de toutes les langues slaves (rôle tenu par le proto-slave) mais du bulgare et du macédonien actuels. C'est donc une langue slave méridionale, qui s'écrivait initialement au moyen de l'alphabet glagolitique, imaginé par les missionnaires byzantins Cyrille et Méthode. Η Παλαιά Εκκλησιαστική Σλαβονική (словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ, slověnĭskŭ językŭ), γνωστή και ως παλαιά βουλγαρική, ήταν η πρώτη λογοτεχνική σλαβική γλώσσα, που βασίστηκε στην παλαιά σλαβική διάλεκτο της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης, και χρησιμοποιήθηκε από τον 9ο μ.Χ. αιώνα από τους δύο Έλληνες αδελφούς, Βυζαντινούς ιεραποστόλους, Κύριλλο και Μεθόδιο, για την μετάφραση της Αγίας Γραφής και άλλων αρχαίων ελληνικών εκκλησιαστικών κειμένων, και για κάποια δικά τους κείμενα, για να διδάξουν τον χριστιανισμό στη Μοραβία (σημερινή Τσεχία) όταν τους κάλεσε εκεί ο ηγεμόνας τους ο το έτος 863. Έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στην ιστορία των σλαβικών γλωσσών και αποτέλεσε βάση και πρότυπο για τις μετέπειτα παραδόσεις, όπου η Εκκλησιαστική Σλαβονική χρησιμοποιείται ως λειτουργική γλώσσα μέχρι σήμερα από κάποιες Ανατολικές Ορθόδοξες και Ελληνικές-Καθολικές Εκκλησίες των Σλαβικών λαών. L'antic eslau, també conegut com a antic eslau eclesiàstic, antic búlgar o eslavònic, va ser la primera llengua eslava literària, basada en el dialecte eslau de la regió de Tessalònica, i emprada al segle ix pels germans romans d'Orient Ciril i Metodi, que el van utilitzar per a la traducció de la Bíblia i altres textos antics eclesiàstics grecs, i per a alguns dels seus propis escrits. Va exercir un gran paper en la història de les llengües eslaves i va servir de base i model per a l'eslau eclesiàstic, llengua litúrgica d'algunes esglésies ortodoxes o d'altres esglésies cristianes de ritu bizantí. El text més extens que es conserva en aquesta llengua es troba en el Codex Suprasliensis. Slavono — speco de antikvbulgara lingvo kiu estis prilaborita en skriba formo de fratoj Cirilo kaj Metodo en 863 por diservaj bezonoj. Nune estas uzebla en ortodoksisma diservo en Rusio, Belorusio, Ukrainio, Serbio, Bulgario; malofte oni uzis ĝin en katolikisma diservo en Ĉeĥio kaj Kroatio. En landoj kie oni uzis Slavonon, ofte sub influo de naciaj lingvoj aperis variantoj de la lingvo. Nuntempe pli disvastigata estas tiel nomata "sinoda" varianto, kiun uzadas en diservo Rusa Ortodoksa Eklezio. O antigo eslavo eclesiástico, também conhecido como antigo eslavônico eclesiástico, búlgaro antigo ou macedônio antigo foi a primeira língua eslava literária. Baseada no antigo dialeto eslavo falado na região de Tessalônica, usado pelos missionários bizantinos São Cirilo e São Metódio nas suas traduções da Bíblia e de outros textos eclesiásticos gregos, desempenhou um papel crucial na história dos idiomas eslavos, e serviu como base e modelo para as tradições posteriores do eslavo eclesiástico, que é usado até hoje como língua litúrgica por algumas igrejas ortodoxas e greco-católicas dos povos eslavos. L'eslau eclesiàstic (en búlgar: църковнославянски език [tsarkovnoslavianski ezik]; en bielorús: царкоўнаславянская мова [tsarkounaslaviànskaia mova]; en rus: церковнославянский язык [tsierkovnoslaviánskii iazík]; en ucraïnès: церковнослов'янська мова [txerkovnoslovianska mova]) és com es coneix l'idioma litúrgic de l'Església Ortodoxa búlgara, russa, sèrbia i altres esglésies ortodoxes eslaves. Històricament, aquesta llengua prové de l'antic eslau, adaptant la seva pronunciació i ortografia i reemplaçant algunes paraules i expressions difícils per llurs corresponents vernacles. Amb anterioritat, al segle xviii, l'eslau eclesiàstic s'emprava àmpliament com a llenguatge literari a Rússia. Tot i que mai no se'n parlà fora dels serveis religiosos, el clergat, els poetes i la gent educada tendia a introduir expressions provinents de l'eslau eclesiàstic en la seva parla quotidiana. Durant els segles xvii i xviii, fou gradualment reemplaçat pel rus modern en la literatura seglar, mantenint-se només el seu ús religiós. Tot i que el 1760 Mikhaïl Lomonóssov defensava que l'eslau eclesiàstic era l'estil més elevat del rus, dins de Rússia la mateixa idea va esfondrar-se al llarg del segle xix. Alguns dels elements del seu estil poden haver sobreviscut en la parla dels antics creients, després del cisma que patí l'Església Ortodoxa Russa el segle xvii. L'eslau eclesiàstic s'emprà (amb modificacions) com a llengua litúrgica i literària als altres països ortodoxos -Bielorússia, Ucraïna, Romania, Sèrbia, Bulgària i Macedònia del Nord- fins que fou substituït per llurs llengües nacionals (tot i que l'ús litúrgic pot continuar avui dia). Bahasa Slavonia Gerejawi Kuno atau bahasa Slavonik Gerejawi Kuno, juga dikenal sebagai bahasa Bulgaria Kuno, atau bahasa Makedonia Kuno (tidak berkaitan dengan bahasa Helenik Makedonia), adalah Slavia pertama. Bahasa ini berdasarkan pada dialek Slavia yang dulu digunakan di daerah Thessalonika. Dialek tersebut dibakukan oleh orang misionaris dari Yunani Bizantium, Santo Cyril dan Methodius, yang menggunakannya demi tujuan penerjemahan Injil dan teks keagamaan Yunani Kuno, serta sejumlah tulisan mereka sendiri. Bahasa ini memainkan peran penting dalam sejarah bahasa Slavia dan berfungsi sebagai dasar dan model bagi tradisi Gereja Slavonia, di mana bahasa Slavonia Gerejawi hingga saat ini digunakan sebagai sebuah oleh sejumlah Gereja Ortodoks dan Katolik Yunani. السلافونية الكنسية (أو السلافونية الكنسية الحديثة للتمييز بينها وبين السلافونية الكنسية القديمة) هي لغة سلافية محافظة تستخدم في المذهب الأرثوذكسي الشرقي في كنائس عدة بلدان مثل الكنيسة البلغارية والبولندية والروسية والصربية والمقدونية، بالإضافة إلى أنها استخدمت في الماضي في رومانيا، كما أنها تستخدم حالياً في عدة كنائس أخرى غير معترف بها على نطاق واسع مثل بعض الكنائس في مونتينيغرو وروسيا والولايات المتحدة. تمثل السلافونية الكنسية مرحلة متأخرة حديثة من السلافونية الكنسية القديمة، واستمرار للتقليد اللغوي الذي قدمه كل من كيرلس وميثوديوس من سالونيك في أواخر القرن التاسع في مدينة نيترا التي كانت مركزاً حضارياً في مورافيا العظمى، حيث عملا على تقديم الترجمات السلافية الأولى للنصوص المقدسة والطقوس الدينية من الإغريقية القديمة. Církevní slovanština je liturgický a používaný slovanskými pravoslavnými a řeckokatolickými církvemi; zapisuje se cyrilicí. Není jednotným jazykem, užívá se v několika tzv. redakcích. V současné češtině je „církevní slovanština“ standardní označení pro nejstarší slovanský jazyk dochovaný v textech z 10. a 11. stol., který měl status odpovídající dnes jazyku spisovnému. Do 80. let 19. století neměla čeština pro tento jazyk obecně přijímané pojmenování. Vznik označení „církevní slovanština“ je třeba vidět v širších souvislostech. Na žádost velkomoravského knížete Rostislava (Rastislava) o misii vytvořili ještě před misií bratři Konstantin (pozdějším mnišským jménem Cyril) a Metoděj, rodilí Řekové ze Soluně, staroslověnštinu. Jazyk vytvořili pro svou misijní a vzdělávací činnost na Velké Moravě, kam přišli roku 863. Velkolepé užití místně srozumitelného slovanského liturgického jazyka a brzy i šíře spisovného, literárního jazyka bylo severně od Alp v evropském rozměru zahájeno právě na moravské půdě. Vznikly zde překlady biblických textů, liturgických, právních a jiných textů i originální (nepřeložené) skladby básnické a legendární, kázání atp. Odtud se pak jako mladší církevní slovanština rozšířil jazyk (a literatura jím psaná) na více než jedno tisíciletí po celé východní Evropě. Po 11. století se pro tento spisovný jazyk užívá názvu „církevní slovanština“ (různých tzv. redakcí: ruské, charvátské, srbské; na bulharské půdě se tradičně označuje jako „střední bulharština“). Le slavon d'église, également appelé slavon liturgique, est la principale langue liturgique de l'Église orthodoxe dans les pays de langue slave (l'autre langue liturgique majeure des Églises orthodoxes non slaves étant le grec). Elle est issue du vieux-slave. La Malnovslava lingvo, ankaŭ nomata la slavona, la malnova bulgara aŭ la malnova makedona, estis la unua skribita slava lingvo kiu, baziĝinte sur la slava dialekto de Tesaloniko, estis uzita de la grekaj sanktuloj Cirilo kaj Metodo, kiuj tradukis la Biblion, aliajn ekleziajn malnovajn grekajn tekstojn, kaj siajn tekstojn mem en la malnovslava. Ĝi estis tre grava por la historio de la slavaj lingvoj kaj por postaj ekleziaj slavaj tradicioj, inkluzive de Slavono, kiuj baziĝas sur ĝi. Język cerkiewnosłowiański (cs. црькъвьнослове́ньскъ ῾ѧзы́къ, ros. церковнославянский язык, ukr. церковнослов'янська мова, serb. црквенословенски језик, mac. старословенски јазик) – język literacki i liturgiczny używany w cerkwi prawosławnej (także przez prawosławnych w Polsce), oraz części Kościołów greckokatolickich. Wywodzi się z języka staro-cerkiewno-słowiańskiego. Nie jest językiem żywym, gdyż nie ma grupy etnicznej używającej go jako mowy ojczystej, ale nie jest też językiem wymarłym w ścisłym tego słowa znaczeniu, gdyż nadal funkcjonuje jako język liturgiczny, powinien zatem być klasyfikowany jako język wegetujący. Język cerkiewnosłowiański wywarł duży wpływ na rozwój kultury Słowian oraz południowo- i wschodniosłowiańskich języków literackich. Dopiero w XVIII–XIX w. te rozwijające się nowożytne literackie języki słowiańskie wyparły go, spychając do pierwotnej, wyłącznie kościelno-religijnej funkcji. Церковнославя́нский язы́к — традиционный славянский язык богослужения, употребляемый Православной церковью в Болгарии, Сербии, Черногории, Северной Македонии, Польше, Белоруссии, на Украине и в России, а также отчасти в Молдавии, Словакии и Чехии (исторически также в Валахии). В большинстве церквей используется наряду с национальными языками. Церковнославянский является кодифицированным вариантом старославянского языка. Старославянский язык представлял собой древнейший известный письменный славянский язык[страница не указана 471 день]. Первый алфавит с использованием современных букв на основе греческого составили братья-проповедники Кирилл и Мефодий. Наиболее распространённая форма из ныне употребляемых — современный синодальный извод церковнославянского языка, используемый как литургический язык Русской православной церковью и некоторыми другими религиозными объединениями. Кроме Русской православной церкви, церковнославянский язык — основной богослужебный язык славяно-византийского обряда Российской грекокатолической церкви, употребляется, наряду с украинским, в Украинской грекокатолической церкви, наряду с белорусским — в Белорусской грекокатолической церкви. До реформ 1960—1970‑х годов, наряду с латинским, употреблялся в некоторых местах в Хорватии, в Католической церкви (см. глаголический обряд). По аналогии с латынью, активно использующейся в медицине, биологии, юриспруденции, а также в Католической церкви, но не являющейся разговорным языком, церковнославянский язык также является мёртвым языком, используемым только в отдельной церковной книжно-письменной сфере, в гимнографии и ежедневном богослужении в некоторых православных и грекокатолических церквях. Первой печатной книгой на церковнославянском языке стал хорватский Ⰿⰹⱄⰰⰾⱏ ⱂⱁ ⰸⰰⰽⱁⱀⱆ ⱃⰹⰿⱄⰽⱁⰳⰰ ⰴⰲⱁⱃⰰ (Misal po zakonu rimskoga dvora), изданный в 1483 году глаголицей. Старославянская кириллица является основой письменности многих современных языков. Церковнослов'я́нська мо́ва або церковнословенська мо́ва чи церковна словенська мо́ва (црькъвьнословѣньскъ ѩꙁꙑкъ) — літургійна мова, південнослов'янська мертва писемно-літературна мова, що виникла на базі староцерковнослов'янської мови під впливом живих (розмовних) слов'янських мов. Розрізняють місцеві різновиди (ізводи) церковнослов'янської мови: східнослов'янський (київський), болгарський, македонський, сербський, хорватський глаголичний, чеський, румунський. Вплив розмовних мов на староцерковнослов'янську мову відбився вже в пам'ятках X-XI століть. Церковнослов'янська мова не була розмовною мовою Київської Русі чи інших слов'янських держав, а виконувала функції уніфікованої мови літератури (як латина у середньовічній Західній Європі). Норми церковнослов'янської мови змінювалися з поступовим пересуванням центрів слов'янської книжності з півдня на схід, під впливом живих народних мов, залежно від тенденцій до уніфікації церковнослов'янської мови та відновлення давніх норм, що було пов'язано з діяльністю різних книжних шкіл. Оригінальні твори, написані церковнослов'янською мовою, поділялися на три стилі: високий, середній і «низький». Високий був класичним церковнослов'янським, середній церковнослов'янським з багатьма місцевими вкрапленнями, «низький» — русько-український (в Україні) з церковнослов'янськими вкрапленнями. Нині використовується в церковному православному служінні у східнослов'янських та південнослов'янських державах, а також у храмах Російської, Сербської, Болгарської православних церков, розташованих в інших частинах світу. Fornkyrkoslaviska, fornslaviska, fornmakedonska eller fornbulgariska (ISO 639 alpha-3, chu) är det äldst kända slaviska skriftspråket och skrevs ursprungligen med det glagolitiska alfabetet. Det utvecklades på grundval av den sydslaviska makedonska dialekten i och omkring nuvarande Thessaloniki i Makedonien av missionärerna Kyrillos och Methodios på 800-talet men påverkades även av flera andra slaviska dialekter från de områden där de två missionärerna och deras lärjungar var verksamma. De använde det för att översätta Bibeln och andra texter från koine och för en del originalskrifter. Fornkyrkoslaviskan spelade en stor roll i de slaviska språkens historia och utvecklades till kyrkslaviska, som fortfarande används som liturgiskt språk av vissa slaviska ortodoxa kyrkor. Namnet på språket (ѩзъıкъ словѣньскъıи) är föremål för debatt, i synnerhet då det i bulgarisk och äldre tysk tradition (och här är att märka att flera bulgariska intellektuella inte erkänner den makedoniska nationen) benämns som fornbulgariska. Detta kontras från makedoniskt håll med argumentet att protobulgarerna som på 800-talet härskade över Makedonien inte var av indoeuropeiskt ursprung utan skall ha assimilerat språket från slavisktalande makedonier. Het Kerkslavisch (славе́нскїй ѧ҆зы́къ, slavenskii ęzykŭ) is de liturgische taal van de Slavische oosters-orthodoxe en oosters-katholieke kerken. Het huidige Kerkslavisch is voortgekomen uit het Oudkerkslavisch, wat gebaseerd was op een oud Zuidslavisch (Macedonisch-Bulgaars) dialect, en kent verschillende lokale varianten (zogenoemde redacties). De taal wordt geschreven met het cyrillische alfabet en wordt enkel als gebruikt. De in Rusland ontstane teksten (sinds de 11e eeuw) vertonen afwijkingen die de taal tot Russisch-kerkslavisch stempelen, de Servische variant noemt men Servisch-kerkslavisch, de Bulgaarse Middelbulgaars. Het Kerkslavisch werd ook wel als algemene schrijftaal gebruikt. Dit was bijvoorbeeld tot in de 18e eeuw, deels 19e eeuw het geval in Rusland. Daarna maakte het pas plaats voor de respectieve nationale spreektalen. Het huidige Russisch bevat nog steeds veel Kerkslavische elementen. Lo slavo ecclesiastico (in slavo ecclesiastico словѣ́нскїй ѧ҆зыкъ, slověnskij ęzykŭ, in bulgaro църковнославянски език, cărkovnoslavjanski ezik, in macedone црковнословенски јазик, crkovnoslovenski jazik, in russo церковнославя́нский язы́к, cerkovnoslavjánskij jazýk, in serbo црквенословенски језик/crkvenoslovenski jezik, in slovacco cirkevnoslovanský jazyk, in rumeno slavonă bisericească, in croato crkvenoslavenski/staroslavenski jezik) è la lingua liturgica della Chiese ortodosse nazionali bulgara, macedone, russa e serba, oltre ad altre Chiese ortodosse dell'area slava. È adottata, come seconda lingua dopo le lingue nazionali, anche dalla Chiesa cattolica di rito bizantino, diffusa in Ucraina e Slovacchia. Inoltre fu adottata anche dalla Chiesa cattolica di rito latino in diverse nazioni (in parti della Croazia dal medioevo). Storicamente questa lingua deriva dall'antico slavo ecclesiastico, adattandone la pronuncia e l'ortografia e rimpiazzando alcune parole od espressioni antiquate e di significato oscuro con le loro controparti vernacolari (ad esempio dall'antico russo). O eslavo eclesiástico (também eslavônico eclesiástico) é a língua litúrgica das igrejas ortodoxas eslavas, como a Igreja Ortodoxa Russa e a Búlgara, como também de grupos derivados desta que não estão em comunhão com a Igreja, como a Igreja Greco-Católica Ucraniana, a Igreja Latina na Croácia e a Igreja Ortodoxa Macedônia. Também foi o idioma litúrgico da Igreja Ortodoxa na Valáquia e na Moldávia até o fim do século XVII, quando conflitos políticos levaram a Igreja a começar a substituí-lo pela língua romena. Lo slavo ecclesiastico antico, chiamato anche paleoslavo, staroslavo, o antico bulgaro è una lingua slava meridionale letteraria, sviluppata nel IX secolo da due missionari bizantini, Cirillo e Metodio. Non va confuso con il protoslavo, ricostruzione teorica della precedente lingua comune di tutti gli Slavi, non scritta e di conseguenza senza una letteratura. Va distinto inoltre dalla lingua slava ecclesiastica più recente, versione in parte avvicinata alle lingue slave moderne. Oudkerkslavisch (словѣньскъ ѩзыкъ, slověnĭskŭ językŭ) (soms ook Oudbulgaars genoemd) is de oudste Slavische schrijftaal. Het Oudkerkslavisch dateert uit de tweede helft van de 9e eeuw en is gebaseerd op het Zuid-Slavische (Bulgaarse of Macedonische) dialect van Thessaloniki. Voor het Oudkerkslavisch werden twee alfabetten gebruikt: het speciaal voor deze taal (door Cyrillus en Methodius) ontworpen glagolitische alfabet en het van het Griekse alfabet afgeleide (oud)cyrillische. Het Oudkerkslavisch is nauw verbonden met het missiewerk van de uit Thessaloniki afkomstige broers Cyrillus en Methodius en hun leerlingen. Voor hun missie naar het Groot-Moravische Rijk (863) vertaalden ze onder meer de Bijbel in het Slavisch. Als Oudkerkslavisch geldt uitsluitend de taal van teksten die verband houden met dit missiewerk. Kopieën van deze teksten zijn overgeleverd in de vorm van een beperkt aantal handschriften uit de 10e en 11e eeuw. Het Oudkerkslavisch heeft zich verder ontwikkeld tot het Kerkslavisch, een taal die tot op de dag van vandaag gebruikt wordt als liturgische taal in de verschillende Slavische orthodoxe Kerken. Voor de historische taalkunde is het Oudkerkslavisch van belang omdat het vanwege zijn ouderdom het dichtst in de buurt komt van het Oerslavisch, de gemeenschappelijke voorvader van alle Slavische talen. Kyrkslaviska eller kyrkoslaviska är ett liturgiskt språk som används inom vissa ortodoxa kyrkor i länder där slaviska språk talas, av vilka den rysk-ortodoxa är den största. Språket är ett modernare stadium av fornkyrkoslaviskan, som skapades av missionärerna Kyrillos och Methodios och deras medhjälpare på 800-talet. Detta språk är i sin tur det äldsta slaviska skriftspråk man känner till. Kyrillos och Methodios använde det för att översätta Bibeln, samt en del andra religiösa texter, från koine. Kyrkoslaviskan har även fungerat som fram till cirka 1800. Idag betraktas det som ett i princip dött språk som endast används liturgiskt. I samband med helgonförklaringarna av nya martyrer som gjorts i Ryssland alltsedan sen Sovjettid skrivs dock idag hymntexter på kyrkoslaviska i en omfattning som inte setts sedan 1400-talet . Språket kan i och med detta sägas ha fått nytt liv. Språket är till sitt ursprung närmast ett sydöstslaviskt språk men har i de olika slaviska ortodoxa länderna fått kraftig lokalfärg av respektive lokala folkspråk, vilket givit upphov till olika nationella s.k. redaktioner eller recensioner av kyrkoslaviska. 教會斯拉夫語（Славе́нскїй ѧ҆зы́къ，保加利亞語：църковнославянски език，馬其頓語：црковнословенски јазик）為保加利亞正教會、北馬其頓正教會、俄羅斯正教會、塞爾維亞正教會與其它的禮拜儀式語言。 古代教会スラヴ語（こだいきょうかいスラヴご、ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ ポーランド語: Język staro-cerkiewno-słowiański 英語: Old Church Slavonic または Old Church Slavic）、古代スラヴ語（古スラヴ語、ロシア語: старославянский язык, древнеславянский язык）は、スラヴ語による最古の文語である。正教会のスラヴ語地域で用いる聖書は教会スラヴ語で書かれ、奉神礼もこの言語で行なわれているが、古代教会スラヴ語はその元になった言語であり、おおよそ9世紀から11世紀に使われた。 古代教会スラヴ語はスラヴ諸語が分化する前のスラヴ祖語とは異なって南スラヴ語に近いものだが、音声・形態においてスラヴ祖語に近い、きわめて古い形を保っている。このためにわずかな修正でスラヴ祖語の代用として使えるだけでなく、インド・ヨーロッパ語族比較言語学のための重要な資料になっている。ただし語彙については必ずしも古形を保っていない。 教会スラヴ語（きょうかいスラヴご）は古代教会スラヴ語が東・南スラヴ語世界に広がった後、各地の口語を反映して成立した文章語の総称。地方ごとの変種は「クロアチア教会スラヴ語」「マケドニア教会スラヴ語」「ブルガリア教会スラヴ語」「セルビア教会スラヴ語」などと呼ばれる。 東ヨーロッパ諸国（ブルガリア、ポーランド、チェコ、スロバキア、ロシア、ベラルーシ、セルビア、モンテネグロ、ボスニアヘルツェゴビナ、北マケドニア、ウクライナ、スロベニア、クロアチアなど）の正教会では、現在でも典礼言語として使われている。 교회 슬라브어(Славе́нскїй ѧ҆зы́къ)는 고대 교회 슬라브어가 점차 지역적 색채를 띠며 형성된 중세 슬라브어로, 고대 동슬라브어의 조상이다. Staroslověnština neboli stará církevní slovanština je nejstarší slovanský spisovný jazyk. Spisovná norma vznikla na základě nářečí používaného v okolí Soluně v 9. století. S určitými změnami se používá pod názvem církevní slovanština dodnes, ne už však jako živý jazyk, nýbrž jako bohoslužebný jazyk církví byzantského obřadu (řeckokatolická, pravoslavná). Staroslověnským jazykem a písemnictvím se zabývá vědní obor nazývaný . Staroslověnštinu nelze zaměňovat s praslovanštinou (třebaže jsou v ní jako jediném slovanském jazyce mnohé praslovanské jevy doloženy přímo a staroslověnština se tak dá do jisté míry považovat za zachycení závěrečné části bytí praslovanštiny). Zatímco z praslovanštiny – jejíž hypotetická podoba se rekonstruuje vzájemným srovnáváním slovanských (i neslovanských) jazyků – se vyvinuly všechny slovanské jazyky, staroslověnština už leží na jedné ze tří vývojových větví, které z praslovanštiny vycházejí: na větvi jihoslovanské. Předpokládá se ovšem, že v době vzniku prvních staroslověnských písemných památek (9. století) se od sebe ještě jednotlivé větve lišily jen málo. Kirchenslawisch ist eine traditionelle Liturgiesprache, die in den slawischsprachigen Ländern von den orthodoxen Kirchen und den katholischen Ostkirchen verwendet wurde oder, in den slawischen orthodoxen Kirchen, verwendet wird. Sie entstand im Rahmen der Slawenmission durch Kyrill und Method und war bis in die Neuzeit die wichtigste slawische Literatursprache. Die am besten untersuchte Variante des Kirchenslawischen ist das Altkirchenslawische. إن اللغة السلافونية الكنسية القديمة والسلافية الكنسية القديمة وتختصر (OCS) أو словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ، slověnĭskŭ językŭ كانت أول لغة سلافية أدبية، وتطورت بحلول القرن التاسع حين جاء المبشرون الإغريق البيزنطيون مثل كيرلس وميثوديوس اللذين يُنسب إليهما توحيد معايير اللغة واستخدامها لترجمة الكتاب المقدس وغيرها من النصوص الكنسية الإغريقية القديمة باعتبارها جزءًا من تنصير السلاف. وقد لعبت تلك اللغة دورًا هامًا على مدار تاريخ اللغات السلافية ومثلت أساسًا ونموذجًا لتقاليد السلافونية الكنسية، وتستخدم بعض الكنائس الأرثوذكسية الشرقية والكنائس الكاثوليكية الشرقية اللغة السلافونية الكنسية على أنها لغة طقسية حتى يومنا هذا. 古教會斯拉夫語（ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ ⰧⰈⰟⰊⰍⰟ，словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ，slověnĭskŭ językŭ）也被称为古保加利亞語、古馬其頓語、古斯拉夫語，它是斯拉夫语族最早的的书面语，后来演進成為教會斯拉夫語。古教会斯拉夫语在斯拉夫語言的歷史上扮演了重要的角色，它现在在斯拉夫民族的一些東正教會與東儀天主教會中仍然被使用為禮拜儀式語言。 Język staro-cerkiewno-słowiański, język scs., język starosłowiański ( ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ ⰧⰈⰟⰊⰍⰟ / словѣ́ньскъ ѩꙁꙑ́къ) – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku, oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki). Język scs. w morfologii i fonologii wykazywał pewne cechy charakterystyczne dla grupy języków południowosłowiańskich, natomiast w składni, stylu oraz w terminologii religijnej i słownictwie abstrakcyjnym widoczne były wpływy greki bizantyjskiej. Mimo to nadal był bliski językowi prasłowiańskiemu, z którego wyewoluowały wszystkie języki słowiańskie; bywa nawet uznawany za jego dialekt, dlatego stanowi ważne źródło do jego rekonstrukcji. Na potrzeby misji wielkomorawskiej w IX w. wysłannicy bizantyjskiego cesarza, bracia Cyryl i Metody, dokonali przekładów tekstów liturgicznych i religijnych na ten język i wraz ze swoimi uczniami rozprzestrzeniali go z liturgią słowiańską wśród Słowian. Cyryl opracował pierwszy alfabet słowiański – głagolicę, a niedługo później powstała cyrylica – pismo oparte na majuskule greckiej, które później niemal zupełnie wyparło głagolicę. Język ten stał się ponaddialektalnym i ponadnarodowym językiem Słowian, trzecim językiem liturgii w Europie (po grece i łacinie). Nie zachowały się żadne manuskrypty w tym języku z IX w. Najstarsze zachowane teksty pochodzą z końca X oraz z XI w. Te odzwierciedlające pierwotny IX-wieczny język zaliczane są do tzw. kanonu staro-cerkiewno-słowiańskiego. W młodszych tekstach widoczny jest wyraźny wpływ lokalnych języków. Ten młodszy język nazywany jest językiem cerkiewnosłowiańskim. Lokalne odmiany języka cerkiewnosłowiańskiego określa się mianem „redakcji”. Piśmiennictwo w takim zmodyfikowanym języku scs. przez stulecia stanowiło literaturę na obszarach, gdzie stosowano słowiańską liturgię. Język ten oraz słowiańskie pismo – głagolica i cyrylica – zaczęły być używane prawie wyłącznie przez prawosławnych Słowian. Występowało jednak zjawisko dyglosji – cerkiewnosłowiański był używany jako język państwowy i literacki, natomiast lokalny język słowiański – jako język codzienny. Język staro-cerkiewno-słowiański i jego następca – język cerkiewnosłowiański wywarły duży wpływ na rozwój kultury Słowian oraz południowo- i wschodniosłowiańskich języków literackich.

dbo:thumbnail

n207:300

dbp:altname

Old Church Slavic

dbp:date

2016-03-05 2019-07-16

dbp:region

dbr:Southeastern_Europe dbr:Central_Europe dbr:Eastern_Europe

dbp:url

n51:Vittore-Pisani-mater-Europa11111 n52:pdf

dbp:wordnet_type

n127:synset-language-noun-1

dbp:era

9

dbp:glottoname

Church Slavic

dbp:iso3comment

dbp:nativename

dbp:fam

dbr:South_Slavic_languages dbr:Balto-Slavic_languages dbr:Slavic_languages dbr:Eastern_South_Slavic

dbp:states

Formerly in Slavic areas under the influence of Byzantium

dbo:iso6391Code

cu

dbo:iso6392Code

chu

dbo:languageFamily

dbr:Slavic_languages dbr:Balto-Slavic_languages dbr:South_Slavic_languages dbr:Eastern_South_Slavic

dbo:spokenIn

dbr:Eastern_Europe dbr:Southeastern_Europe dbr:Central_Europe

dbo:iso6393Code

chu

dbo:wikiPageLength

71215

dbp:wikiPageUsesTemplate

dbt:In_lang dbt:Authority_control dbt:Spaced_ndash dbt:Cite_book dbt:Short_description dbt:Lang-sh-Cyrl dbt:Lang-sh-Latn dbt:Angle_bracket dbt:Main dbt:YouTube dbt:Open_access dbt:Commons_category dbt:Interwiki dbt:OldWikisource dbt:Wikibooks dbt:IPAc-en dbt:Refbegin dbt:Notelist dbt:Ref dbt:Note dbt:Reign dbt:Which dbt:Reflist dbt:Efn dbt:Refend dbt:Eastern_Orthodox_sidebar dbt:Infobox_language dbt:Slavonic dbt:Page_needed dbt:Clarify dbt:Slavic_languages dbt:IPA dbt:Redirect dbt:Transliteration dbt:Citation_needed dbt:Sfn dbt:Webarchive